Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/5098 Esas 2019/4352 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/5098
Karar No: 2019/4352
Karar Tarihi: 01.04.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2018/5098 Esas 2019/4352 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel mahkeme tarafından hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyet hükmü verilen sanıkların temyiz başvuruları incelendi. Mahkeme, sanıkların suçlarını işlediğini kabul etti. Ancak, hapis cezasının tercih edildikten sonra adli para cezasına çevrilmesi hatalı bulundu. Ayrıca, vekalet ücreti tahsilatı ve yargılama giderleri konusunda eksiklikler tespit edildi. Sanıkların temyiz başvurularının bazı nedenlerle kabul edildiği ve hüküm fıkralarının düzeltilerek onaylandığı belirtildi.
Kanun Maddeleri:
- TCK 116/2: iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu
- 5237 sayılı Kanun 50/2: suç tanımında hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hallerde, hapis cezasına hükmedilmişse; bu ceza artık adli para cezasına çevrilmez
- TCK 58: tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanıklar için uygulanacak madde
- 5320 sayılı Yasa 8/1: kararların düzeltilmesi ve yeniden yargılama yapılmaması
- 1412 sayılı CMUK 322: hüküm fıkrasında değişiklik yapılabilmesi yetkisi.

17. Ceza Dairesi 2018/5098 E. , 2019/4352 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
TCK"nun 116/2. maddesinde düzenlenen iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun yaptırımının hapis veya adli para cezası olarak seçimlik öngörüldüğü, 5237 sayılı Kanun"un 50/2. maddesinde ise; “Suç tanımında hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hallerde, hapis cezasına hükmedilmişse; bu ceza artık adli para cezasına çevrilmez” şeklindeki düzenleme karşısında, sanıklar hakkında kurulan hükümlerde hapis cezasının tercih edilmesinden sonra cezanın adli para cezasına çevrilmesi suretiyle hatalı uygulama yapılması, tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanıklar ... ve ... hakkında TCK"nun 58. maddesinin uygulanmaması, aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Vekalet ücretinin sanıklardan ne şekilde tahsil edileceğinin kararda gösterilmemesi,
2-Bozma ilamı sonrası yapılan 56,70 TL yargılama giderinin sanıklara yükletilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... ve müdafiinin, sanık ... müdafiinin, sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından vekalet ücretine ilişkin kısım çıkartılarak yerine “2.180 TL vekalet ücretinin sanıklardan eşit olarak tahsiline” cümlesinin yazılmasına, bozma ilamı sonrası yapılan 56,70 TL yargılama giderine ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkartılması suretiyle, eleştiriler dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.