Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/1933 Esas 2019/4334 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1933
Karar No: 2019/4334
Karar Tarihi: 01.04.2019

Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/1933 Esas 2019/4334 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Samsun Bölge Adliye Mahkemesi, hırsızlık suçundan mahkum edilen sanık hakkındaki hükümde yanlışlıklar olduğunu belirledi. İlk derece mahkemesinin kararını evrak üzerinden verdiğini tespit ederek, 5271 sayılı CMK'nun 280/1-e maddesi gereğince duruşma açması gerektiğini vurgulayan Mahkeme, hükmün düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddedilmesine karar verdi. Ancak sanığın ikinci kez tekerrüre esas alınmasının hukuka aykırı olduğu sonucuna varan Mahkeme, hükmün fıkrasından bu bölümün çıkarılmasını sağladı. Kararda belirtilen kanun maddeleri ise şöyle: 5271 sayılı CMK'nun 288. maddesi, 294. maddesi ve 301. maddesi.

17. Ceza Dairesi 2019/1933 E. , 2019/4334 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi

Samsun Bölge Adliye Mahkemesince sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Bölge Adliye Mahkemesi Ceza Dairesinin, 5271 sayılı CMK"nun 280/1-e maddesi gereğince duruşma açıp sonucuna göre aynı kanun maddesinin 2. fıkrası gereğince ilk derece mahkemesi hükmünü kaldırarak yeniden hüküm kurması gerekirken, kanun maddesine yanlış anlam yüklenerek duruşma açmaksızın evrak üzerinde ilk derece mahkemesince belirlenen cezada TCK"nun 143/1. maddesinin çıkarılmak suretiyle, cezanın 5 yıl 10 ay hapis cezasına indirilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5271 sayılı CMK"nun 288. maddesinin ""Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır."", aynı Kanunun 294. maddesinin ""Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir."" ve aynı Kanunun 301. maddesinin ""Yargıtay, yalnız temyiz başvurusunda belirtilen hususlar ile temyiz istemi usule ilişkin noksanlardan kaynaklanmışsa, temyiz başvurusunda bunu belirten olaylar hakkında incelemeler yapar."" şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın temyiz isteminin, alet uydurarak kapıyı açmadığına, yedek anahtar yaptırarak kapıyı açtığına, pişman olduğuna yönelik olduğu belirlenerek maddi vakıa denetimi gerektiren nedenler dışındaki sebeplere yönelik yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiri ile anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesinin kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında ikinci kez tekerrüre esas alınan Çubuk Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/404 Esas ve 2013/404 Karar sayılı ilamında TCK’nun 58. maddesinin uygulandığı, TCK’nun 58. maddesine esas alınan Çorum 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/367 Esas ve 2009/350 Karar sayılı ilamın kesinleşme tarihinin 30.05.2016 olduğu anlaşılmakla, ilk ilamın kesinleşme tarihinin suç tarihinden sonra olması nedeniyle sanık hakkında 2. kez tekerrür hükümlerinin uygulanmaması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ün temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 06.11.2018 gün, 2018/3602 Esas ve 2018/2727 Karar sayılı istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK"nun 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un CMK"nun 303/1. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından ikinci kez tekerrür uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılması suretiyle CMK"nun 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Bölge Adliye Mahkemesi kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN DÜZELTİLEREK ESASTAN REDDİNE, 01.04.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.