1- Ankara 26. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 14/02/2012 tarih ve 2011/658 esas, 2012/94 sayılı kararı.
2- Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 05/03/2012 tarih ve 2012/107 değişik iş sayılı kararı.
Trafik güvenliğini kasten tehlikeye sokma ve iftira suçundan sanık ...’nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 267/1, 179/1-2, 62/1. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 500,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, sanığın 5 yıl süreyle denetim süresine tabi tutulmasına dair Ankara 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/02/2012 tarihli ve 2011/658 esas, 2012/94 kararına yönelik itirazın reddine ilişkin Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/03/2012 tarihli ve 2012/107 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre,
A- Ankara 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 14/02/2012 tarihli ve 2011/658 esas, 2012/94 sayılı kararına yönelik yapılan incelemede;
1- Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 11/10/2011 tarihli ve 2011/70898 soruşturma, 2011/38345 esas, 2011/14554 sayılı iddianamesiyle sanığın alkol ve uyuşturucu maddenin etkisi altındayken araç kullanma, iftira ve taksirle yaralama suçlarından cezalandırılması istemiyle dava açılmasına rağmen mahkemece verilen kararın gerekçe kısmında fikri içtima kuralları gereği taksirle yaralama suçundan daha ağır olan trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmış ise de, taksirle yaralama suçundan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu uyarınca denetime imkân verecek biçimde bir hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesinde,
2- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 179. maddesinde tanımlanan suçun kasıtlı işlenen suçlardan olduğu, taksirle yaralama ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçlarının geçişli suç olarak düzenlenmediği, 179. maddedeki suçun somut tehlike suçu olduğu, tehlike gerçekleştikten sonra ancak gerçekleşen eylemden dolayı hüküm kurulabileceği, somut olayda sanığın alkollü kullandığı araçla seyir halindeyken katılanın oğlunun yaralanmasına neden olduğu zarar suçunun oluştuğu nazara alındığında, taksirle yaralama suçu yönünden 5271 sayılı Kanun"un 231/6 maddesinde yer alan objektif unsurun gerçekleşmediği anlaşılmakla sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemeyeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde,
B- Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/03/2012 tarihli ve 2012/107 değişik iş sayılı kararına yönelik yapılan incelemede;
Sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz üzerine merci tarafından 5271 sayılı Kanun’un 231/5-14. fıkralarındaki koşullar kapsamında denetlenerek, somut olayda hükmün açıklanmasının geri bırakılması koşullarının bulunup bulunmadığı, ceza miktarı, daha önceden kasıtlı bir suçtan mahkûmiyet, zararın giderilip giderilmediği, suçun inkılap yasasında belirtilen suçlardan bulunup bulunmadığı ve denetim süresinin doğru tayin edilip edilmediği gibi hususlara ilişkin hukuka aykırılıklar nedeniyle denetim yapılabilmesinin, açıklanması geri bırakılan hükmün içeriğine ilişkin olan hukuka aykırılıkların denetlenememesinin anılan sözleşmeye 7 numaralı protokol"ün 2. maddesinde “Cezai konularda iki dereceli yargılanma hakkı” başlığı altında düzenlenen “ Bir mahkeme tarafından cezai bir suçtan mahkum edilen her kişi, mahkumiyet ya da ceza hükmünü daha yüksek bir mahkemeye yeniden inceletme hakkını haiz olacaktır. Bu hakkın kullanılması, kullanılabilme gerekçeleri de dahil olmak üzere, yasayla düzenlenir.” şeklindeki düzenlemeye aykırı olacağı,
Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesi uyarınca “Usulüne göre yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası andlaşmalarda kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek uyuşmazlıklarda milletlerarası andlaşma hükümleri esas alınır.” düzenlemesi birlikte değerlendirildiğinde AİHS iç hukukumuzun uyulması zorunlu bir parçası olduğu ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının esas bakımından incelenmesi gerekeceği, aynı zamanda Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Ceza Genel Kurulunun 22/01/2013 tarih ve 2013/15 sayılı kararının da itiraz merciinin hem maddi olay hem de hukuki yönden inceleme yapabileceğine değinmesi karşısında merciince esastan inceleme yaparak itiraz konusunda karar vermesi gerekirken yazılı şekilde itirazın reddine karar verilmesinde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 06.01.2014 gün ve 94660652-105-06-3957-2012/479/1334 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 13.01.2014 tarih ve 2014/11606 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Kazadan sonra yapılan ölçümde 1.50 promil oranında alkollü olduğu tespit edilen sanığın, sevk ve idaresindeki aracı ile seyir halinde iken, direksiyon hakimiyetini kaybederek neden olduğu kaza sonucunda, aracındaki yolculardan şikayetçi olmayan bir kişinin basit şekilde, şikayeti devam eden bir kişinin de hayati tehlike geçirecek şekilde yaralanmasına sebebiyet vermesi şeklinde gelişen olayla ilgili olarak, sanığın aracı kendisinin kullanmadığını beyan etmesi üzerine, kazada ağır yaralanan mağdur katılan ... .... hakkında soruşturma yapılmasına neden olduğu, ancak yürütülen soruşturma sonucunda aracın sanık tarafından kullanıldığının anlaşılması üzerine, sanık hakkında iftira, bilinçli taksirle birden fazla kişinin yaralanmasına neden olma ve trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçlarından TCK"nın 89/4, 22/3, 179/2-3, 267/1, 268, 53/1. maddeleri gereğince cezalandırılması için açılan dava sonucunda, Mahkemece, sanığın eylemi sabit kabul edilerek, TCK"nın 267/1, 179/1-2, 62/1. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 500,00 Türk lirası adlî para cezası ile ayrı ayrı cezalandırılmasına, CMK"nın 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, sanığın 5 yıl süreyle olarak denetim süresine tabi tutulmasına karar verilmiş ise de,
TCK"nın "Trafik güvenliğini tehlikeye sokma" başlıklı 179/3. maddesinde alkol veya uyuşturucu madde etkisiyle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek olan kişinin araç kullanma hâlinin suç olarak düzenlendiği, maddede belirtilen suçun tehlike suçu olduğu, somut olayda ise şikayeti devam eden bir kişinin yaralanmış olması sebebiyle zarar suçunun oluştuğu, sanığın 1.50 promil alkollü olarak araç kullanmış olması nedeniyle güvenli sürüş yeteneğini kaybettiği ve dolayısıyla atılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve taksirle yaralama suçlarının somut olayda oluştuğu, ancak zarar suçunun oluştuğu ahvalde ayrıca tehlike suçundan cezalandırma imkanının bulunmadığı, suç vasfının buna göre tayini gerektiği değerlendirilerek taksirle yaralama suçundan cezalandırılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan mahkumiyetine karar verilmesinde,
2- Sanık hakkında açılan davanın yargılaması sonucunda, CMK"nın 231/5-8. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl süreyle denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına karar verilmiş ise de, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için aynı maddenin 6. fıkrasının (c) bendine göre, suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle tamamen giderilmesinin gerekmesi karşısında, sanığa isnat olunan taksirle yaralama eylemine ilişkin olarak katılanın belirlenen maddî zararının tazmin suretiyle giderildiği kanıtlanmadığı hâlde yazılı şekilde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde,
3- Sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz edilmesi üzerine, mercii Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından itirazın reddine karar verildiği görülmüş ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/01/2013 tarih ve 2012/10-534 esas, 2013/15 sayılı kararında da belirtildiği üzere CMK"nın 231. maddesindeki koşulların oluşup oluşmadığının yanı sıra suçun sübutuna ilişkin de incelenmesi gerekeceği cihetle, merciince CMK"nın 231/5-6. maddesindeki şartların sanık yararına oluştuğundan verilen kararda bir isabetsizlik bulunmadığı tespit edilerek suçun sübutuna ilişkin değerlendirme yapılmaksızın itirazın reddine karar verilmesinde,
İsabet görülmediğinden, kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde bulunduğundan Ankara 26. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 14/02/2012 tarih ve 2011/658 esas, 2012/94 sayılı kararına yönelik itiraza ilişkin mercii Ankara 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/03/2012 tarihli ve 2012/107 değişik iş sayılı kararının CMK"nın 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 03.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.