Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2013/17453 Esas 2014/7110 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/17453
Karar No: 2014/7110
Karar Tarihi: 24.02.2014

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2013/17453 Esas 2014/7110 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkum edildikleri ve 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmalarına karar verildiği belirtiliyor. Ancak kararda, 5237 sayılı TCK'nin 53/1-c maddesinde belirtilen hakların kendi altsoyları üzerinde koşullu salıverilme tarihine kadar, kendi altsoyları dışındaki kişiler bakımından hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar kullanılamayacağına dair bir hüküm yer almıyor. Bu nedenle karar bozulmuş ve sanıkların ve katılan vekilinin temyiz itirazları yerinde bulunmuştur. Sanıkların hak yoksunluğuna dair hükümler düzeltilerek onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesi: Ceza ve güvenlik tedbirlerine mahkumiyet hallerinde, mahkum olan kişilerin bazı haklarından yoksun bırakılmalarına dair düzenlemeler yapar.
- 5237 sayılı TCK'nin 53/1-c maddesi: Bir kişinin yakın akrabalarının bazı haklarını kullanamamasına dair düzenlemeler içerir.
- 5237 sayılı TCK'nin 53/3. maddesi: Ceza infaz kurumlarında mahkumlar için uygulanacak hükümlere dair düzenlemeler yapar.

3. Ceza Dairesi 2013/17453 E. , 2014/7110 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Sanıkların mahkumiyetine dair,

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıkların, kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmalarına karar verilirken, 5237 sayılı TCK"nin 53/1-c maddesinde belirtilen hakları kendi altsoyları üzerinde koşullu salıverilme tarihine kadar, kendi altsoyları dışındakiler bakımından hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar kullanamayacaklarına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasının (3) numaralı bendindeki hak yoksunlukları ile ilgili kısmın karar metninden çıkarılarak yerine “Sanığın 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesinin a, b, c, d, e bentlerinde belirtilen hak ve yetkileri kullanmaktan mahkûm olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki TCK"nin 53/1-c maddesinde belirtilen velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan ise 5237 sayılı TCK"nin 53/3. maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, yine hüküm fıkrasının (4) numaralı bendindeki hak yoksunlukları ile ilgili kısmın karar metninden çıkarılarak yerine “sanıkların 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesinin a, b, c, d, e bentlerinde belirtilen hak ve yetkileri kullanmaktan mahkûm oldukları hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyları üzerindeki TCK"nin 53/1-c maddesinde belirtilen velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan ise 5237 sayılı TCK"nin 53/3. maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmalarına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.