Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/8706 Esas 2019/2991 Karar Sayılı İlamı

5. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/8706
Karar No: 2019/2991
Karar Tarihi: 12.03.2019

Tefecilik - Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2015/8706 Esas 2019/2991 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet hükmü tefecilik suçuna ilişkindir. Tefecilik suçunun unsurları arasında kazanç elde etmek için ödünç para verme yer almaktadır ve birden fazla kişiye sistematik faizle kredi verilmemiş olması bu suçun unsurları arasında yer almamaktadır. Yakın akrabalık veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında yüksek miktarda para ödünç vermenin de hayatın olağan akışına uygun olmadığı belirtilmektedir. Kararda, sanıkların tefecilik yapmış olup olmadığı hususunda yetersiz inceleme yapıldığı ve Vergi Dairesiyle de ilgili incelemelerin yapılmadığı belirtilmektedir. Bu nedenle, hükümler bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 241. maddesi: Tefecilik suçunu tanımlamaktadır.
- TCK'nın 53. maddesi: Bazı ibarelerinin iptal edildiği Anayasa Mahkemesi kararının değerlendirilmesi gerektiği belirtilmektedir.
- 5237 sayılı TCK'nın 241/1. maddesi: Kazanç elde etmek amacıyla ödünç para vermenin cezasını belirlemektedir.

5. Ceza Dairesi 2015/8706 E. , 2019/2991 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması, kişiler arasında doğmuş bir alacak borç ilişkisine dayanmayan kazanç elde etme amaçlı ödünç para verme eylemlerinin tefecilik suçu kapsamında bulunması ve aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması, bu bağlamda maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, sanıkların tefecilik yapıp yapmadıkları hususunda kolluk araştırması yaptırılmasından, ilgili icra dairelerinden sanıkların alacaklı oldukları takip dosyaları olup olmadığının sorulup, var ise aslı veya onaylı suretleri getirtilip, borçlu gözüken kişilerin faiz karşılığı sanıklardan para alıp almadıkları konusunda tanıklıklarına başvurulmasından, Vergi Dairesine vergi mükellefi olan sanıklarla ilgili olarak vergi inceleme raporu düzenlenip düzenlenmediğinin sorulup, düzenlenmemiş ise suç tarihlerini kapsayan dönem için düzenlettirilmesinden sonra hasıl olacak sonuca göre hukuki durumlarının takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nın 241/1. maddesinde ""Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası
ile cezalandırılır"" hükmü karşısında sanıklar hakkında hapis cezası ile birlikte adli para cezasına hükmolunmaması,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı TCK"nın 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptaline ilişkin Kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Kanuna aykırı, katılan vekili, sanıklar ... ve ... müdafileri ile sanık ..."in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.