Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, davacının malullük aylığı tahsisi istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilâmında belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı vekili ile davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, davalı Kurum vekilinin temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Davacı vekilinin temyiz talebi yönünden;
Hüküm İş Mahkemesi tarafından verilmiştir. 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8. maddesi hükmüne göre, iş mahkemelerinden verilmiş bulunan nihai kararların 8 gün içinde temyiz olunması gerekir.
Olayda hüküm 11.12.2015 tarihinde, davalı vekilinin temyiz dilekçesi ise 05.01.2016 tarihinde temyiz eden davacı vekiline yöntemince tebliğ edilmiş, temyiz ise 11.02.2016 tarihinde vuku bulmuştur. Şu duruma göre davada 8 günlük temyiz süresi geçtiğinden, 01.06.1990 gün ve 1989/3 E. 1990/4 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı da göz önünde tutularak davacı vekilinin temyiz dilekçesinin süre aşımı yönünden REDDİNE,
2-Davalı Kurum vekilinin temyiz talebi yönünden;
A-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
B-Yargılama giderleri (hüküm tarihinde yürürlükte bulunan) 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 323. maddesinde sayılarak, (ğ) bendinde vekâlet ücretine de yer verilmiştir.29.05.1957 gün ve 4/16 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında da belirtildiği üzere, karşı tarafa yüklenmesi gereken ve yargılama giderlerinden olan vekâlet ücretine, diğer yargılama giderlerinde olduğu gibi mahkemece kendiliğinden (resen) hükmedilmesi gerekir.
Kanunda yazılı hâller dışında, yargılama giderlerinin, aleyhine hüküm verilen taraftan alınmasına karar verilir (HMK m. 326/I). Davada iki taraftan her biri kısmen haklı çıkarsa, mahkeme, yargılama giderlerini tarafların haklılık oranına göre paylaştırır (HMK m. 326/2). Hukuk Muhakemeleri Kanununun 326. maddesinde tarafların kusuru değil, davada haklı çıkma oranları göz önünde tutulmuştur.
Eldeki davada; davacı dava dilekçesinde açıkça kesildiği tarihten (2009 yılı 3. Ay) itibaren malullük aylığı tahsisini istediği, Mahkemece, davacının maluliyet başlangıç tarihinin 24.03.2011 tarihi olduğunun tespitine karar verildiği anlaşılmakla, dava dilekçesindeki talebe göre kısmen haklı çıktığı belirgin olan davalı Kurum lehine, avukatla temsil edildiğinden, karar tarihi itibariyle yürürlükte olan tarife uyarınca vekalet ücretine karar verilmesi ve davalının kabul ret oranına göre yargılama gideri ile sorumlu tutulması gerekirken, hatalı değerlendirme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması, ayrıca, malullük aylığı tahsis talebini içeren davada, bu yöndeki talebin kabulüne karar verilmesine rağmen sadece maluliyetin başlangıcına karar verilip aylık başlangıcı yönünden karar verilmeyerek infazda tereddüt oluşturacak şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının 2. bendinin ilk satırının silinerek yerine, “Davanın kısmen kabulüne,” sözcüklerinin yazılmasına, aynı bendin sonuna “davacıya, 01.04.2011 tarihinden itibaren malullük aylığı bağlanması gerektiğinin tespitine” sözcüklerinin eklenmesine, 3. bentten sonra gelmek üzere, “Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereği hesaplanan 1.500,00 TL. vekalet ücretinin davacıdan alınarak kendisini vekille temsil ettiren davalı Kuruma verilmesine,” sözcüklerinin hüküm fıkrasına eklenmesine 4. bentteki “giderinin” sözcüğünün silinerek yerine “giderinden kabul ret oranına göre taktiren 737,20 TL.sinin” sözcüklerinin yazılmasına, aynı bendin sonuna, “bakiyesinin davacıdan tahsiline” sözcüklerinin eklenmesine ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26.12.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.