Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/33323 Esas 2022/10445 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanık hakkında, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilirken,CMK’nın 231. maddesinde sayılan nesnel (objektif) ve öznel koşulların değerlendirilip buna ilişkin gerekçelerin gösterilmesi gerektiği, 5271 sayılı CMK’nın 231/8. maddesine 28.06.2014 tarihli ve 6545 sayılı Yasa’nın 72. maddesiyle “denetim süresi içinde, kişi hakkında kasıtlı bir suç nedeniyle bir daha hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilemez.” cümlesi eklenmiş ise de, sanığın adli sicil kaydındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının, suç tarihi itibariyle hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmasına engel teşkil etmediği,atılı suçtan kaynaklanan maddi zararın sanık tarafından giderildiği,hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi için aranan CMK’nın 231. maddesinin 6. fıkrasının a ve c bentlerinde gösterilen nesnel (objektif) koşulların gerçekleştiği ve sanık hakkında '' cezanın ertelenmesi halinde tekrar suç işlemeyeceği hususunda kanaat oluştuğu'' gerekçesiyle hakkında verilen cezanın TCK’nın 51. maddesi gereğince ertelenmesine karar verildiği halde sanık hakkında CMK’nın 231. maddesinin 6. fıkrasının (b) bendinde belirtilen, “sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılması” öznel (sübjektif) koşulunun oluşup oluşmadığı değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken “ sanığın adli sicil kaydındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümler nedeniyle” biçimindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
2-Sanık hakkında, soruşturma aşamasında gerçekleşen etkin pişmanlık hükümleri uygulanırken TCK’nın 168/1. maddesindeki uygulama fıkrasının gösterilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekili ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı isteme uygun olarak BOZULMASINA, 25.05.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.