Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8155 Esas 2020/2597 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanık hakkında, 2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan açılan kamu davasında; ...’nın 7718 sayılı yazısında belirtilen, Rapor Değerlendirme Komisyonu"nun 22.07.2011 tarihli, RDK-I/452 sayılı mütalaasına dosyada rastlanmadığından, öncelikle, 213 sayılı VUK’nin 367. maddesi uyarınca kovuşturma şartı olan rapor değerlendirme komisyonu mütalaasının dosya içine getirtilmesi gerektiğininin gözetilmemesi,
2-5271 sayılı CMK"nin 225. maddesi uyarınca hükmün konusu duruşmanın neticesine göre iddianamede gösterilen fiil ve failden ibaret olup, iddianamede açıklanan ve suç oluşturduğu ileri sürülen fiilin dışına çıkılarak açılmayan davadan yargılama yapılıp hüküm kurulmasının mümkün bulunmadığı, Adana Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 12.09.2011 tarihli, 2011/7110 sayılı iddianamesi ile sanık hakkında, 2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan kamu davası açıldığı, “sahte fatura kullanma” suçundan açılmış bir dava bulunmadığı gözetilmeden, gerekçe kısmında sanığın üzerine atılı eylemin sahte fatura düzenleme suçu olduğu belirtilmesine rağmen hüküm fıkrasında suç vasfının sahte fatura kullanma şeklinde ifade edilmesi suretiyle hükmün karıştırılması,
3- Kabule göre de;
a) Aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura düzenleme eyleminin zincirleme suç oluşturduğunun ve sanık hakkında TCK"nin 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,

b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan hak yoksunluklarının, sanığın kendi alt soyu dışındakiler için hapis cezasının infazı tamamlanana kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından aynı Kanun"un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 02.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.