Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/7494 Esas 2019/1037 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/7494
Karar No: 2019/1037
Karar Tarihi: 18.03.2019

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2016/7494 Esas 2019/1037 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı ile davacı arasındaki alacak davası reddedilmiştir. Davacı, arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi imzaladıklarını ancak sadece kuzey cephesinde bulunan ve düşük değeri olan 3 bağımsız bölümün kendilerine verildiğini iddia etmiştir. Paylaşım oranının %50 olması gerekirken %33 ile anlaşıldığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 50.000 TL'nin tahsilini talep etmiştir. Davalı ise tüm edimlerini yerine getirdiklerini ve davacıya 125.000 TL nakit para ödediklerini savunmuştur. Mahkeme, dosya kapsamını ve beyanları değerlendirerek davacının davalının edimlerini yerine getirmediğine dair bir iddiası olmadığına karar vermiştir. Gabinden bahsetmek için aşırı oransızlık yanında, bir tarafın tecrübesizlik ve bilgisizliğinden faydalanmak gerektiği belirtilmiştir. Davacının yalnızca Almanya'da yaşamasının gabinde kastedilen tecrübelik unsurunun gerçekleşmesine neden olmadığı ifade edilerek, ahde vefanın asıl önemli olduğu vurgulanmıştır. Kararın temyiz edilmesi üzerine, temyiz itirazları yerinde görülmemiş ve karar onanmıştır.
Kararda geçen kanun maddeleri: Türk Borçlar Kanunu - Madde 1, Madde 2, Madde 3, Madde 20, Madde 21, Madde 22, Madde 23.

23. Hukuk Dairesi 2016/7494 E. , 2019/1037 K.

"İçtihat Metni"

.......
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, davacı ile davalı arasında 16.06.2012 tarihinde arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi imzalandığını ancak bu sözleşmeye göre yapılacak 9 bağımsız bölümden sadece 3 tanesinin davacıya verildiğini, bu bağımsız bölümlerinde kuzey cepheli olduğunu ve değerinin çok düşük olduğunu, paylaşım oranının %50 olması gerekirken %33 ile anlaşıldığını, davacının Almanya’da yaşıyor olması nedeni ile bilgisizlik ve tecrübesizliğinden faydalınarak gabine maruz bırakıldığını ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere 50.000,00 TL.nin davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davalının tüm edimlerini yerine getirdiğini, ayrıca davacıya 125.000,00 TL. nakit olarak ödediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre davacının davalının edimlerini yerine getirmediğine dair bir iddiası olmadığı, gabin hukuksal nedenine dayalı alacak talebi olduğu, gabinden söz edebilmek için aşırı oransızlık yanında, bir tarafın tecrübesizlik ve bilgisizliğinden faydalanmak gerektiği, davacının sırf .....’da yaşıyor olması gabinde kastedilen tecrübelik unsurunun gerçekleşmesine neden olmadığı, aslolanın ahde vefa olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 18.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.