İTİRAZ

Adana 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/848 Esas ve 2014/1 sayılı ilamıyla hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK 142/1-b,168/2,62,53,58 ve 63 maddeleri gereği 10 ay hapis cezası, iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan 5237 sayılı TCK 116/2,119/1-c,62,53,58 ve 63 maddeleri gereği 10 ay hapis cezası, mala zarar verme suçundan 5237 sayılı TCK 151/1,62,53,58 ve 63 maddeleri gereği 3 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve TCK."nın 58/6. maddesi uyarınca sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanmasına karar verilmiş, bu mahkumiyet hükmü sanık tarafından yasal süresi içerisinde temyiz edilmekle, Dairemizin 17.02.2016 gün ve 2014/37172-2016/2470 Esas ve Karar sayılı kararı ile sanık yönünden düzeltilerek onanmasına karar verildiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 05/10/2020 tarih ve KD - 2020/81399 sayılı yazısı ile özetle, tekerrür hükümlerinin düzeltilmesi sırasında hükme eklenen ve tekerrüre esas alınan Adana 14. Asliye Ceza Mahkemesinin 13.06.2008 gün 2007/480 esas, 2008/252 karar sayılı ilamın incelenmesinde; sanık hakkında hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezası içerikli ilamın 16.04.2010 tarihinde infaz edildiği, infaz tarihinden bu yana üç yıldan fazla süre geçtiğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 58/2-b maddesine göre tekerrür hükümlerinin uygulanmayacağı gerekçesi ile düzeltilerek onama kararına karşı itiraz talebinde bulunulması üzerine dosya Daireye gönderilmekle okunarak gereği görüşülüp düşünüldü:
TÜRK MİLLETİ ADINA

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 05/10/2020 tarih ve KD - 2020/81399 sayılı itirazı yerinde görülmüş olduğundan itirazın kabulü ile; Dairemizin 17.02.2016 gün ve 2014/37172-2016/2470 Esas ve Karar sayılı kararının kaldırılarak yeniden yapılan incelemede;
Koşulları oluşmadığı halde sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168/2. maddesinin uygulanması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Tekerrüre esas alınan Adana 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 20.08.2008 gün 2008/297 esas, 2008/324 karar sayılı ilamın incelenmesinde; sanık hakkında yaş küçüklüğü nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 31/3. maddesinin uygulandığı, 5237 sayılı TCK"nın 58/5. maddesine göre fiili işlediği sırada onsekiz yaşını doldurmamış olan kişilerin işlediği suçlar dolayısıyla tekerrür hükümlerinin uygulanmayacağı gözetilerek, bahse konu hükmün tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasında TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.11.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.