Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/8399 Esas 2019/4622 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/8399
Karar No: 2019/4622
Karar Tarihi: 06.03.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/8399 Esas 2019/4622 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, bir sanığın bir mağduru kasten yaralama suçundan mahkum edildiği, başka bir mağdur için ise ceza verilmesine yer olmadığına dair verilen kararı içermektedir. Adli para cezası gibi hükümler kesin nitelikte olduğu için sanığın temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak, diğer mağdur için verilen kararda eylemin meşru müdafaa kapsamında kaldığının kabul edilmesi gerektiği ve bu nedenle sanığın beraat etmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, karar bozulmuştur ve hüküm fıkrasından \"5237 sayılı TCK'nin 25 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/3-c maddesi uyarınca sanıklara ayrı ayrı ceza verilmesine yer olmadığına\" ibaresinin çıkartılması ve yerine \"5237 sayılı TCK'nin 25. ve 5271 sayılı CMK'nın 223/2-d maddeleri uyarınca sanığın beraatine\" ibaresinin eklenmesi suretiyle düzeltilerek onaylanmıştır. Kanun maddelerine gelince, mahkeme 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesiyle 5230 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. maddeyi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. ve 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 317. maddesini göz önünde bulundurmuştur. Ayrıca, sanığın beraat etmesi gerektiğinde uygulanacak TCK ve CMK maddelerini de belirtmiştir: TCK'nin 25/1 ve CMK'nin 223/2-d maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2018/8399 E. , 2019/4622 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat, ceza verilmesine yer olmadığına dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında mağdur ...’i kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz itirazlarının incelemesinde;
Hükmolunan adli para cezasının 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanunu"nun 26. maddesiyle 5230 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte olduğundan sanığın temyiz itirazlarının 5320 sayılı Kanun’un 8/1. ve 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında katılanı kasten yaralama suçundan verilen beraat kararına yönelen temyiz itirazlarının incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılanın temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA,
3) Sanık ... hakkında katılanı kasten yaralama suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararına yönelen temyiz itirazlarının incelemesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Eylemin meşru müdafaa kapsamında kaldığının kabul edilmesi durumunda, 5237 sayılı TCK"nin 25/1 ve 5271 sayılı CMK"nin 223/2-d maddeleri uyarınca sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerekirken, yazılı şekilde ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebeple 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca, hüküm fıkrasından ""5237 sayılı TCK"nin 25 ve 5271 sayılı CMK"nin 223/3-c maddesi uyarınca sanıklara ayrı ayrı ceza verilmesine yer olmadığına"" ibaresinin çıkartılarak yerine ""5237 sayılı TCK"nin 25. ve 5271 sayılı CMK"nin 223/2-d maddeleri uyarınca sanığın beraatine"" ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.