Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/11308 Esas 2016/23915 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11308
Karar No: 2016/23915
Karar Tarihi: 26.12.2016

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/11308 Esas 2016/23915 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında marka hakkına tecavüz suçlaması ile açılan davanın sonucunda, yerel mahkeme tarafından mahkumiyet kararı verildi. Ancak, temyiz incelemesi sonucunda yapılan değerlendirme sonucunda, 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253 ve 254 maddelerinin uygulanması zorunluluğu olduğu vurgulanarak, sanık hakkında uzlaşma kurumu uygulamasının yapılması gerektiği belirtildi. Ayrıca, suça konu olan ürünler arasında marka hakkına tecavüz suçu oluşacak derecede benzerlik bulunmadığı ve ortalama tüketiciler üzerinde yanıltıcı olmadığı tespit edildiğinden, sanığın beraat kararı verilmesi gerektiği belirtildi. Kararın sonunda, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca bozulması gerektiği karara bağlandı.
Kanun Maddeleri:
- 6763 Sayılı Kanunun 34. Maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu (CMK) 253 ve 254 Maddeleri
- 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname (KHK) 61/7 Maddesi
- 556 sayılı KHK 61/A Maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (CMUK) 321. Maddesi

19. Ceza Dairesi 2016/11308 E. , 2016/23915 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Fikri ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaşma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaşmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253 ve 254 maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
Katılan adına tescilli desen ile taklidi olduğu iddia edilen suça konu ürünler arasında desen, şekil, biçim itibariyle iltibasa yol açabilecek derecede benzerlik bulunmadığı ve ortalama düzeydeki tüketiciler üzerinde yanıltıcı olmadığı anlaşıldığından, marka hakkında tecavüz suçunun oluşmadığı gözetilerek, sanığın beraati yerine, dosya kapsam ve içeriğine uygun düşmeyen bilirkişi raporuna dayanılarak mahkumiyet hükmü kurulması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmekle tebliğnameye aykırı olarak, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 26/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.