Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/11683 Esas 2016/23913 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11683
Karar No: 2016/23913
Karar Tarihi: 26.12.2016

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2016/11683 Esas 2016/23913 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir markanın haklarına tecavüz suçu işlediği gerekçesiyle bir sanığı mahkum etmiştir. Karar temyiz edilmiş ve bu temyiz reddedilmiştir. Ancak, kanunlarda yapılan değişiklikler nedeniyle, sanık hakkında uygulanması gereken etkin pişmanlık hükümleri ve uzlaşma kurumunun kullanılması gerekiği belirtilmiştir. Ayrıca, yargılama giderleri için sanıktan 10 TL tahsil edilmesine karar verilmiştir. Kasıtlı suçtan hüküm giyen sanığın TCK'nın 53. maddesi uygulanmamıştır. Kanun maddeleri şöyledir:
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. ve 254. maddeleri
- 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 324/4 maddesi
- 6352 sayılı Kanun'un 100. maddesi
- TCK'nın 53. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi

19. Ceza Dairesi 2016/11683 E. , 2016/23913 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... 3.Fikrî ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7 maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaşma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaşmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nın 253 ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
1-6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesinin "Devlete ait yargılama giderlerinin 21/07/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutarlardan az olması halinde, bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilir." hükmü karşısında, 20 TL"den az olan 10 TL yargılama giderinin Hazine üzerinde bırakılması yerine sanıktan tahsiline karar verilmesi,
2-Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkum olan sanık hakkında TCK"nın 53. madde uygulanmaması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden tebliğnameye aykırı olarak, HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 26/12/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.