Defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8144 Esas 2020/2583 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8144
Karar No: 2020/2583
Karar Tarihi: 02.06.2020

Defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8144 Esas 2020/2583 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davada, sanığın defter ve belgeleri gizlediği suçu sebebiyle mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, temyiz nedenleri değerlendirildiğinde; sanığa uygulanması gereken cezanın alt sınırının gözetilmediği, katılan vekili için avukatlık ücretine hükmedilmemesi ve sanığın hakları ile ilgili TCK'nin 53. maddesinin doğru uygulanmaması gibi hatalar tespit edilmiştir. Bu nedenlerle, sanığın ve katılan vekilinin temyiz talepleri kabul edilerek, hüküm BOZULMUŞTUR.
Detaylar:
- Sanık, defter ve belgeleri gizlediği suçu sebebiyle mahkum edildiği karar BOZULMUŞTUR.
- 5904 sayılı Kanunun 23. maddesi ile değişik 213 sayılı Kanun'un 359/a-2. maddesi, defter ve belgeleri gizlemenin temel cezasını düzenlemektedir. Temel cezanın alt sınırı 18 aydır.
- Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi, katılan vekil için hükmedilecek maktu avukatlık ücretinin belirlenmesini sağlamaktadır.
- TCK'nin 53. maddesi, mahkûmiyet kararı sonucu uygulanacak hakları belirlemektedir. Sanığın belli koşullarda cezaevinden çıktıktan sonra sahip olabileceği haklar, bu madde kapsamındadır.

11. Ceza Dairesi 2017/8144 E. , 2020/2583 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın ve katılan vekilinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
a) Defter ve belgeleri gizleme suçu yönünden suç tarihi itibarıyla 5904 sayılı Kanunun 23. maddesi ile değişik 213 sayılı Kanun"un 359/a-2. maddesince öngörülen temel cezanın alt sınırının 18 ay olduğu gözetilmeyerek, sanık hakkında temel cezanın 6 ay olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
b) Sanığın mahkûmiyetine karar verildiği halde, kendisini vekil ile temsil ettiren katılan lehine, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu avukatlık ücretine hükmolunmaması,
c) 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,

Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve katılan vekilinin temyiz talepleri bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 02.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.