Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet, sürücü belgesinin geri alınması

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 232/2-c maddesi gereğince, gerekçeli karar başlığında, suçun işlendiği yer ve zaman diliminin gösterilmemiş olması; mahallinde tamamlanması mümkün yazım eksikliği olarak kabul edilmiş; olay tarihinde, sanığın sevk ve idaresindeki tüp ve damacana su dağıtımı yapan kamyoneti ile meskûn mahaldeki bölünmemiş, 2 yönlü ve düşeyde dik eğimli 4.2 metre genişlikteki sokakta, rampa aşağı iniş yaptığı esnada, direksiyon hakimiyetini kaybederek, yol kenarındaki evlerinin merdiveninin üçüncü basamağında oturan mağdurlar ... ve ..."a çarptığı olayda; 23.11.2008 doğum tarihli mağdur ..."ın Kahramanmaraş Devlet Hastahanesi"nin Acil Servisi tarafından düzenlenen 02.08.2010 tarihli raporunda "Muayene bulgusu yok. Patoloji görülmedi. Trafik kazası nedeniyle gelen hastada hayati tehlike bulgusuna rastlanmadı" şeklinde tespitte bulunulmuş ise de; mağdurun ablası olan katılan ..."ın soruşturma aşamasında zorunlu vekili huzurunda alınan beyanında, kendisi ve kardeşinin olayda yaralandıklarını ve sanığın kolluktaki savunmasında, aracının arka tarafının yolun kenarındaki iki küçük çocuğa değdiğini, çocukların yerde ağladıklarını gördüğünü anlatmaları, yine mağdur çocukların annesi ..."ın da kolluktaki ifadesinde, duyduğu ses üzerine evinin önüne çıktığında her iki çocuğunun da yerde yattığını gördüğü yönündeki anlatımı nazara alındığında; olayın meydana geliş şekli ve tüm dosya kapsamından mağdur ..."ın TCK"nın 89/1. maddesi anlamında vücuda acı veren veya sağlığı ya da algılama yeteneğini bozan bir durum niteliğinde yaralandığı ve diğer mağdur ..."ın da basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekildeki yaralanması nedeniyle, sanığın eyleminin TCK"nın 89/4. maddesi kapsamında bulunan suçu oluşturduğu anlaşıldığından, tebliğnamede bozma öneren görüşe iştirak edilmemiş; olayda tamamen kusurlu olduğu tespit ve kabul edilen sanık hakkında, TCK"nın 22/4 ve 61. maddelerine göre temel cezanın belirlenmesi ve bireyselleştirilmesi şartları dikkate alınarak, temel cezanın tayini sırasında asgari hadden uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen 5 ay hapis cezası, TCK"nın 49/2. maddesi gereğince kısa süreli hapis cezası olduğundan, TCK"nın 50/1-a, 52/2. maddeleri gereğince adli para cezasına çevrilmesi yerine, sadece 50/1-a. maddesine göre çevrilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. Maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen belirtilen konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün (4) numaralı bendinde yer alan "TCK 50/1-a maddesi" ibaresinin "TCK"nın 50/1-a, 52/2. maddeleri" olarak değiştirilmesi suretiyle eleştiriler dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.