MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, manevi tazminat ile ücret alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı işçi, davalının işyerinde 05.03.2009 tarihinde çalışmaya başladığını, müvekkilinin aldığı son ücretin 1.225$ olduğunu, maaşların kanuni süreler içinde ödenmemesinin davalı şirket tarafından alışkanlık haline getirildiğini, ödenen aylıkların da ödenmesi gereken tarihten geç ödendiğini, 2009 yılı Ağustos, Eylül, Ekim, Kasım, Aralık ayı maaşlarının davalı şirket tarafından ödenmediğini, bu sebepten davalıya 29.12.2009 tarihinde 4857 sayılı iş kanunu 24/II-e maddesine göre haklı nedenle iş akdini feshettiğini beyanla ödenemeyen ücretleri ile işverence oturma izni alınmayıp mülteci duruma düşmesine neden olduğunu ileri sürerek manevi tazminat ödetilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı işveren, şirketin ... şantiyesinde marangoz olarak 08.03.2009-20.08.2009 tarihleri arasında çalıştığını, davacının 20.08.2009 tarihinde iş bitimi üzerine şirketten ayrıldığını, bu tarihten sonra şirket nezdinde herhangi bir çalışmasının olmadığını beyan ederek davanın reddine karar verilmesini talep ve savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, ücretin çalışma karşılığı olarak ödenen bir para olduğu, ücretin çalışma karşılığı ödeneceğinden davacının 2009/ 7. Ayına kadar ücretinin ödendiği ancak buna karşılık iş akdinin 29.12.2009 tarihine kadar devam ettiği, 7. Ayından sonra ücretinin ödenmediği, ücret alacağına hak kazandığı gerekçesiyle ücret alacağının kabulüne karar verilmiş, manevi tazminat isteği reddedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı yasal süresi içinde taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalının temyizine gelince:
Davacı işçi 29.12.2009 tarihli ihtarnamesiyle iş sözleşmesini haklı olarak feshettiğini ileri sürerek ücret ve manevi tazminat talep etmiştir.
Davalı işveren iş sözleşmesinin 20.08.2009 tarihinde sona erdiğini savunmuştur. Dosya içinde yer alan pasaport kayıtları ile uçak biletlerinden davacının 20.08.2009 tarihinde yurda giriş yaptığı anlaşılmaktadır. Davacı işçi işverene gönderdiği ihtarnamede 2009 Aralık ayında sözleşmeyi haklı olarak feshettiğini bildirmişse de 20.08.2009 tarihinden sonra işverene ait işyerlerinde iş görme edimini yerine getirdiğini ileri sürmemiştir. Dosya içinde davacının Aralık 2009 dönemine kadar çalıştığını destekleyen bir delil de bulunmamaktadır. Davacının tanığı 2008 yılında birlikte yurtdışı işyerinde çalıştığını belirtmiş, fesih tarihi konusunda bir beyanda bulunmamıştır. Davacı işçi 20.08.2009 tarihinde Türkiye’ye dönmüş ve bu tarihten sonra işverene ait işyerlerinde çalışmamıştır. Davacının banka hesabına 2009 yılı 9. ve 10. aylarda işverence maaş olarak ödeme yapılmış ise de sözü edilen ödemelerin 2009 yılı Temmuz ve Ağustos aylarına ait ödemeler olduğu bankaya yapılan açıklama ile belirtilmiş olup, sözü edilen kayıtlar da davacının Ağustos 2009 sonrasında çalıştığını göstermemektedir.
Mahkemece, davacının çalıştığı dönem ücretinin ödendiği ancak iş ilişkisinin 29.12.2009 tarihine kadar devam ettiği belirtilerek ücret farkına hükmedilmesi yerinde değildir. Ücret çalışma karşılığı olup, çalışılmayan dönem ücretlerinin talebi yasal değildir. Davacının Türkiye’ye gönderilmesi ile iş ilişkisi sona ermiş olup, fiili olarak gerçekleşen bu fesih sonrası için ücrete hükmedilmesi hatalı olup kararın bu yönden bozulması gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01/10/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.