Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2018/1646 Esas 2019/2807 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, iş kazası soncu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
K A R A R
1- Davalı vekilinin manevi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nda değişiklik yapan 5219 sayılı Yasa"nın 2. maddesi uyarınca 01/01/2015 tarihinden sonra, anılan Yasanın 427. maddesindeki kesinlik sınırı, 2.080,00 TL’ye çıkarılmış olup, inceleme konusu kararda hüküm altına alınan manevi (2.000,00 TL) tazminat miktarının bu kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşılmakla, söz konusu maddelere göre hüküm kesin nitelik taşıdığından 01/06/1990 tarih ve E: 1989/3, K: 1990/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı da göz önünde tutularak, davalının temyiz dilekçesinin, hükmedilen maddi tazminatın kesinlik sınırları içinde kalması nedeniyle REDDİNE,
2- Davalı vekilinin maddi tazminata yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine, 11/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.