Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... Yönetimi ve davalı ... tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı ... Yönetimi, 17.01.2013 tarihli dava dilekçesi ile; davalı adına tapuya kayıtlı parsel sayılı taşınmazın, yörede ilk kez yapılan ve 18.12.2012 tarihinde ilân edilen orman kadastrosu sırasında orman sınırı dışında bırakıldığını, taşınmazın orman bütünlüğü içinde, orman sayılan yerlerden olduğunu belirterek, bu yere ait sınırlamanın iptaliyle taşınmazın orman sınırları içine alınmasını talep etmiştir.
Mahkemece, davalı ... hakkında açılan davanın husumet yokluğu nedeniyle, diğer davalı yönünden davanın kısmen kabul - kısmen reddi ile dava konusu 2141 parsel sayılı taşınmazin ekli fen ve orman bilirkişilerinin 21/10/2013 tarihli müşterek rapor ve krokilerinde (B) harfi ile gösterilen 26049,20 m2"lik kısmının orman sayılan yerlerden oldugu anlaşılmakla orman sınırları içerisine alınmasına davacı idare lehine vekâlet ücretine hükmedilmesine yer olmadığına karar verilmiş, hüküm davacı ... Yönetimi ve davalı gerçek kişiler vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, 6831 sayılı Kanunun 11/1. maddesi gereğince bir aylık süre içinde açılan orman kadastrosuna itiraz niteliğindedir.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi kurulu tarafından eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırma sonucunda çekişmeli taşınmazın temyize konu (B) harfi ile gösterilen bölümünün orman sayılan, diğer bölümlerinin orman sayılmayan yerlerden olduğu anlaşıldığına ve yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 19.01.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6099 sayılı Kanunun 16. maddesi ile 3402 sayılı Kanuna eklenen 36/A maddesi gereğince davalı gerçek kişilerden onama harcı alınmasına yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde iadesine 16/09/2014 gününde oy birliği ile karar verildi..