Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle  davacının (koca) manevi tazminat isteminin Türk Medeni Kanununun 174/2. maddesinden kaynaklanmakta olduğunun anlaşılmasına göre davacı kocanın temyiz itirazları yersizdir.
2-Davalı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Davacı koca eşinin evlilik birliği içinde 1.1.2002 tarihinden sonra edinmiş olduğu taşınmaz alımına satın alma sırasında yapmış olduğu katkı bedeli nedeniyle değer artış payı talebinde bulunmuştur. (TMK.m.227)
Toplanan delillerden davalı kadının devamlı olarak çalıştığı, taşınmazın alım tarihinde emekli olup ikramiye ile nema ödemesi aldığı, davacı kocanın ise 1980’li yıllardan sonra düzenli geliri bulunan bir işte çalışmadığı, dolmuş duraklarındaki  ara işlerde haftalık 50-60 TL’ye (YTL) çalıştığı anlaşılmaktadır. Bu haliyle davacı taşınmaza katkıda bulunduğunu kanıtlayamamıştır. Açıklanan nedenle davacının değer  artış payı istemine yönelik davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu şekliyle kabulü yönünde hüküm kurulması doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen nedenle davalı kadın yararına BOZULMASINA, hükmün bozma kasamı dışındaki yönlerinin ise yukarıda l. bentteki nedenlerle ONANMASINA,  aşağıda yazılı harcın davacıya yükletilmesine, peşin  harcın mahsubuna, temyiz peşin harcını yatıran davalıya geri verilmesine,iş bu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 18.06.2009 per.