Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11132 Esas 2019/4594 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11132
Karar No: 2019/4594
Karar Tarihi: 06.03.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11132 Esas 2019/4594 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında Gaziantep 8. Sulh Ceza Mahkemesi'nin kararıyla tekerrüre esas alınan tehdit suçu sebebiyle mahkumiyet kararı verilmiştir. Bu ilamın CMK'nın 253. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamına alınması söz konusu olsa da, bu durum tekerrür hükümlerinin infaz aşamasında uygulanması mümkün görülmüştür. Mahkumiyet kararının infaz rejimi kararlarına uygun olarak çektirilmesi gerektiği belirtilmesine rağmen hüküm, ikinci kez mükerrirlere özgü rejime göre infaz edilmemiştir. Anayasa Mahkemesi'nin iptal ettiği TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin infaz aşamasında dikkate alınabilmesi sebebiyle mahkeme kararı reddedilmemiştir. Bu kapsamda, sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi onanması kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 106/1-1. cümlesi (Tehdit Suçu)
- 5237 sayılı TCK'nin 58. maddesi (Tekerrür)
- 5275 sayılı Kanun'un 108/3. maddesi (Mükerrirlere Özgü İnfaz Rejimi)
- CMK'nın 253. maddesi (Uzlaştırma)

3. Ceza Dairesi 2018/11132 E. , 2019/4594 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Gaziantep 8. Sulh Ceza Mahkemesinin 2012/206 Esas - 2012/1125 Karar sayılı ilamına konu 5237 sayılı TCK"nin 106/1-1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçu, 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesinde 6763 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonrası uzlaştırma kapsamına alınmış ise de tekerrüre esas alınan bu ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görüldüğünden ve sanığın adli sicil kaydında başka tekerrüre esas mahkumiyet hükmü de bulunduğundan bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Kabule göre;
Tekerrüre esas alınan ilamda 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin uygulanması karşısında, hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK"nin 58 ve 5275 sayılı Kanunu"nun 108/3. maddeleri uyarınca ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılamıştır.
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş olup bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 06.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.