Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/608 Esas 2020/2060 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/608
Karar No: 2020/2060

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/608 Esas 2020/2060 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 38. Hukuk Dairesi tarafından verilen 2020/608 E. ve 2020/2060 K. sayılı karar, karşılıklı boşanma davasıyla ilgili olarak verildi. Kadının karşı davası reddedilirken, diğer itirazları da yetersiz görüldü. Ancak, ekonomik ve sosyal durumlar, kusur dereceleri, manevi ve maddi tazminat miktarları gibi konular göz önüne alınarak takdir edilen tazminat miktarı çok az bulundu. Bu nedenle, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri göz önünde bulundurularak daha uygun miktarda tazminatın takdir edilmesi gerektiği belirtildi. Kararın bir kısmı onanırken, davalı-karşı davacının temyiz dilekçesi reddedildi ve ilk derece mahkemesine dosya gönderildi. Detaylı olarak belirtilen kanun maddeleri ise Türk Medeni Kanunu'nun 174/1 ve 174/2 maddeleridir.

2. Hukuk Dairesi 2020/608 E. , 2020/2060 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 38. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı-karşı davacı kadın tarafından, her iki dava yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-İlk derece mahkemesince verilen kadının karşı davasının reddine ilişkin hüküm, davalı-karşı davacı kadın tarafından istinaf edilmediğinden kesinleşmekle, davalı-karşı davacı kadının reddedilen karşı davasına yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davalı-karşı davacı kadının diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-karşı davacı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple, davalı-karşı davacı kadının temyiz dilekçesinin REDDİNE, 2/b bendinde gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 2/a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.11.03.2020 (Çrş.)