Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/27882 Esas 2020/4041 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/27882
Karar No: 2020/4041
Karar Tarihi: 03.03.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/27882 Esas 2020/4041 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı PTT Genel Müdürlüğü tarafından haklı bir neden olmadan işten çıkarılan işçinin, fazla çalışma ücreti ile birlikte diğer işçilik alacaklarının hüküm altına alınması talebiyle açtığı alacak davasında, işçinin haftada 6 gün 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığının kabulü ile buna göre haftalık fazla çalışma süresi belirlenerek hesaplanacak fazla çalışma ücreti alacağının hüküm altına alınması istenmiştir. Mahkeme, deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davacının haftada 18 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek, bilirkişi raporunda hesaplanan fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmıştır. Ancak, davacının her gün saat 20.00’ye kadar çalıştığının kabulü yerinde değildir. Dosyada mevcut gönderi reklamasyon ve toplu cihet listelerindeki tarih ve saatler değişkenlik gösterdiğinden, davacının haftada 6 gün 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığının kabulü ile buna göre haftalık fazla çalışma süresi belirlenerek hesaplanacak fazla çalışma ücreti alacağının hüküm altına alınması gerekmektedir. Bu nedenle, davalı PTT Genel Müdürlüğünün temyiz itirazları yerinde değildir ve mahkeme kararı bozulmuştur.
Kararda geçen kanun maddeleri ise belirtilmemiş.

22. Hukuk Dairesi 2017/27882 E. , 2020/4041 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVALILAR : 1-) PTT GENEL MÜDÜRLÜĞÜ ADINA VEKİLİ
AVUKAT ...
2-) ASGÜN TURİZM TEKS. İNŞ. VE OTO. SAN. TİC. LTD. ŞTİ.
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılardan PTT Genel Müdürlüğü vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının davalılardan PTT Genel Müdürlüğü bünyesinde diğer davalı şirketin işçisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı bir neden olmadan feshedildiğini ileri sürerek fazla çalışma ücreti ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı PTT Genel Müdürlüğü vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı PTT Genel Müdürlüğünün aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece, davacının haftada 18 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek, bilirkişi raporunda hesaplanan fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, dosya kapsamındaki gönderi reklamasyon ve toplu cihet listelerine göre davacının haftada 6 gün 08.00-20.00 saatleri arasında çalıştığı sonucuna varılmış ise de, söz konusu belgeler incelendiğinde davacının haftanın her günü saat 20.00’ye kadar çalıştığına dair bir kayıt bulunmadığı anlaşılmaktadır. Dinlenen davacı tanıkları, kendilerinin haftada 6 gün 08.00-17.00 saatleri arasında davacı ile birlikte çalıştıklarını, saat 17.00’den sonra kendilerinin çalışmadığını beyan etmiştir. Dosyada mevcut gönderi reklamasyon ve toplu cihet listelerindeki tarih ve saatler değişkenlik gösterdiğinden, davacının her gün saat 20.00’ye kadar çalıştığının kabulü yerinde değildir. Davacının, haftada 6 gün 08.00-18.00 saatleri arasında çalıştığının kabulü ile buna göre haftalık fazla çalışma süresi belirlenerek hesaplanacak fazla çalışma ücreti alacağının hüküm altına alınması dosya kapsamına uygun düşecektir. Mahkemece aksi kanaatle yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup, kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03.03.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.