Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/7719 Esas 2020/471 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/7719
Karar No: 2020/471
Karar Tarihi: 22.01.2020

Silahlı terör örgütüne üye olma - Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2019/7719 Esas 2020/471 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, Şanlıurfa 6. Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanığın silahlı terör örgütüne üye olmak suçundan mahkum olduğunu ve bu kararın temyiz başvurusunun esastan reddedildiğini belirtti. Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildiği belirtilen kararda, sanık müdafiinin duruşmalı inceleme talebi reddedildi. İlk Derece Mahkemesince verilen kararda cezanın yanlış hesaplandığı ve eksik tayin edildiği belirtilirken, yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı vurgulandı. Kararda, sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenlerin yerinde görülmediği ve temyiz davasının esastan reddedilerek hükmün onandığı belirtildi. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 62, 53/1, 58/9 ve 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet kararı verildiği ifade edildi.

16. Ceza Dairesi 2019/7719 E. , 2020/471 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Şanlıurfa 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.12.2018 tarih ve 2018/469 - 2018/718 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : TCK’nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK’nın 62, 53/1, 58/9 ve 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Sanık müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin, verilen cezanın nevi ve miktarına göre 5271 sayılı CMK"nın 299/1. maddesinde öngörülen şartlar oluşmadığından REDDİNE,
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
İlk Derece Mahkemesince sonuç cezanın "6 yıl 6 ay 22 gün hapis" olarak hesaplanması gerekirken, "5 yıl 18 ay 22 gün hapis" olarak yanlış hesaplanmak suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Şanlıurfa 6. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.