Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/12784 Esas 2020/19716 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Gereği görüşülüp düşünüldü:
5271 sayılı CMK.nın 231/8. maddesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının verilmesi halinde sanığın beş yıl süreyle denetim süresine tâbi tutulacağı belirtilmiş olup, bu denetim süresi hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının usulüne uygun olarak kesinleşmesi üzerine başlamaktadır. Somut olayda; soruşturma aşamasında görevlendirilen müdafiinin görevinin kovuşturma aşamasında devam etmeyeceği, sanığın talebi olması halinde mahkemece tekrar müdafii görevlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, sanığın savunmasının tespit edildiği duruşmada da müdafii talep etmemesi karşısında; müdafii tarafından temsil edildiğinden haberdar olmayan sanığa hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın tebliğ edilmemesi nedeniyle kesinleşmediği, bu kararın usulüne uygun olarak kesinleşmemesi halinde denetim süresinin başlamasının da söz konusu olamayacağı ve 5271 sayılı CMK.nın 231/11. maddesi uyarınca hükmü açıklama koşullarının oluşmadığı gözetilmediği, bu nedenle denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlendiği gerekçesiyle hükmün açıklanmasına dair 30.11.2015 tarihli kararın hukuki değerden yoksun bulunduğu anlaşılmakla,sanığa yüklenen suçun yasa maddesinde öngörülen cezanın türü ve üst sınırı itibariyle tabi olduğu 5237 sayılı TCK.nın 66/1-e maddesinde belirlenen 8 yıllık olağan dava zamanaşımı süresinin, zamanaşımını kesen son işlem olan sanığın savunmasının alındığı 12.01.2010 tarihinden inceleme tarihine kadar gerçekleştiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmekle sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak; yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta anılan Yasanın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK.nın 66/1-e ve
CMK.nın 223/8. maddeleri gözetilerek DÜŞÜRÜLMESİNE, 16.12.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.