Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2018/567 Esas 2019/5733 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Nüfus, Tespit

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı ... tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.
KARAR
Dava, davacı ..."nin annesi ..."in annesinin ..., ..."nın annesinin ..., ..."nin de ... kızı olduğunun tespiti istemine ilişkin olup, mahkemece, dinlenen tanık beyanları doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiş, davalı ... müdürlüğünce karar temyiz edilmiştir.
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 32. maddesi gereğince, tebligatın usulsüz olması halinde muhatabı tebliğden haberdar olmuş ise muteber sayılır. Muhatabın beyan ettiği tarih, aksine yazılı bir delil olmadıkça, tebliğ tarihi olarak kabul edileceğinden, usulsüz tebligatta öğrenme tarihi esas alınmalıdır.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelerden, mahkemenin gerekçeli kararı davalı ... müdürlüğüne 11.05.2016 tarihinde tebliğ edilmiş, iş bu tebligatın usulsüz olduğu gerekçesi ile 27.11.2017 tarihinde ikinci defa karar nüfus müdürlüğüne tebliğ edilmiş ve nüfus müdürlüğünce 07.12.2017 tarihinde mahkeme kararı temyiz edilmiştir. Ancak bizzat nüfus müdürünün imzası ile yazılan 02.06.2016 tarihli ve 2707 sayılı yazı içeriğine göre; "İlgi esas sayılı yazınız ekinde gönderilen 2015/197 esas no, 2016/230 karar no ve 30.05.2016 kesinleşme karar tarihli tespit kararı incelenmiş olup, kararda adı geçen ... T.C. kimlik numaralı ..."ın annesinin ..., ..."nin annesinin de ... olduğunun tespitine karar verilmiştir." denilerek temyize konu mahkeme kararı davalı ... müdürlüğünce en geç bu tarih itibari ile öğrenilmiş olduğundan tebliğ tarihinin iş bu öğrenme tarihi kabul edilerek temyiz süresinin başlangıcının bu tarih esas alınarak belirlenmesi gerekmektedir. Bu durumda 02.06.2016 tarihinden itibaren temyiz tarihi olan 07.12.2017 tarihine kadar 6100 sayılı HMK"nın Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"un 432. maddesinde öngörülen 15 günlük temyiz süresi sona ermiş bulunduğundan, 01.06.1990 tarihli ve 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca temyiz dilekçesinin süreden reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı ... Müdürlüğünün temyiz isteminin süreden REDDİNE, taraflarca HUMK"nın 440/I maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, 11.06.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.