Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/7401 Esas 2020/11390 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/7401
Karar No: 2020/11390
Karar Tarihi: 11.11.2020

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/7401 Esas 2020/11390 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hırsızlık davası sonucunda sanıkların mahkum edildiğini belirten bir mahkeme kararı temyiz edilmiştir. Birinci sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan mahkumiyet kararı verilmesinin yanlış olduğu gerekçesiyle o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz talebinin reddedilmesi kararlaştırılmıştır. İkinci sanığın ise, TCK'nın 53. maddesinde yer alan hak yoksunluklarına ilişkin Anayasa Mahkemesi tarafından yapılan iptal kararı da dikkate alınarak mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, birinci sanık hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanmaması ve ikinci sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas alınabilecek bir mahkûmiyet hükmü bulunmamasına rağmen tekerrür hükümlerinin uygulanması hatalı bir karar olarak değerlendirilmiştir. Kanun maddeleri olarak, TCK'nın 53, 58, 151/1, 31/3 ve 168/1 maddeleri kararda yer almaktadır.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2020/7401 E. , 2020/11390 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Sanıklar hakkında kurulan hükümlere yönelik o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz talebinin incelenmesinde:
Sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçundan açılmış bir dava olmadığı, bu suçtan ek savunma ile hüküm kurulamayacağı halde, bu suçtan mahkumiyet kararı verilmesi gerektiği gerekçesiyle yapılan o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazının tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE,
2-Sanık ... hakkında kurulan hükme yönelik yapılan temyiz incelemesinde ise:
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık ...’nun abisi Selçuk Mehmetoğlu’nun soruşturma aşamasında okulun zararını giderdiği 13.03.2013 tarihli Gazi Ortaokulu’nca düzenlenen tutanaktan ve okul müdürü olan müştekinin 20.04.2013 tarihli beyanından anlaşılması karşısında TCK"nın 168/1 maddesindeki etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanma şartlarının oluştuğunun gözetilmemesi,
2-Sanığın tekerrüre esas alınan İzmir 4. Çocuk Mahkemesinin 12.09.2012 tarihli ve 2012/467Esas- 2012/655 Karar sayısı ile "mala zarar verme" suçundan TCK"nın 151/1, 31/3, maddeleri gereğince verilen 1600 TL adli para cezasının TCK"nın 58.maddesi uyarınca tekerrüre esas alındığı, ancak sanığın suç tarihinde 18 yaşından küçük olması nedeniyle bu hükmün tekerrüre esas alınmasına yasal imkan bulunmadığı, sanığın adli sicil kaydında suç tarihi itibariyle tekerrüre esas alınabilecek herhangi bir mahkûmiyet hükmü bulunmadığı anlaşıldığından sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nun temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozmanın kararının, kararı temyiz etmeyen diğer sanık ...’a sirayetine, 11.11.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.