ŞANLIURFA 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen tedavi hizmeti bedeli kesintisi işleminin iptali davasının kısmen kabulüne dair verilen karar hakkında bölge adliye mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda; tarafların istinaf başvurusunun reddine yönelik olarak verilen kararın, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; Özel ... Tıp Merkezi’nin sahibi olduğunu, davalı Kuruma tıp merkezi adına gönderdiği 2014 yılı Aralık ayı ile 2015 yılı Ocak, Şubat ve Mart aylarına ilişkin faturalarından acil branşına ait tedavi hizmetlerinin yeşil alan tedavisi olduğu gerekçesiyle yapılan 197.949,84 TL kesinti işleminin iptaline, muarazanın men"ine karar verilmesini istemiştir.
Davalı; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; taraf dilekçeleri, kesinti işlemine ilişkin davalı kurumun belgeleri ve bilirkişi incelemesi sonucunda kurum tarafından yapılan kesintilerden yalnızca 1.725,49.TL sinin yersiz olduğu ve iptalinin gerektiği anlaşıldığından davanın kısmen kabulüne, davalı kurumca 2014 yılının Aralık ayı 2015 yılının Ocak, Şubat, Mart aylarına ilişkin faturalarda yapılan toplam 197.949,84 TL"lik kesinti işlemine ilişkin 1.725,49 TL"lik işlemin iptali ile kesinti tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davacıya iadesine, 196.224,35 TL lik talep yönünden davanın reddine karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesinin kararına karşı, taraflarca istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine, davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabul edilen dava miktarı yönünden usulden reddine karar verilmiş ve hüküm, davacı tarafça temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı bilgi ve belgelere, özellikle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararında yazılı gerekçelere göre davacının tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davalı aleyhine yargılama gideri olarak harca hükmedilmesine yönelik re’sen yapılan temyiz incelemesinde;
Davalı SGK Başkanlığı"nın, 492 sayılı Harçlar Kanunu ve 5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu"nun 36. maddesi hükmüne göre harçtan muaf olması nedeniyle davacı tarafından karşılanan 29,20 TL başvuru harcının davanın kabul edilen kısmına göre oranlanarak davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılması ve ilk derece mahkemesi kararının düzeltilerek onanması, HMK"nın 370 inci maddesinin ikinci fıkrası hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacının tüm temyiz itirazlarının REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılmasına ve ilk derece mahkemesi kararının hüküm fıkrasının; 2. bendine “davacının yatırdığı tüm harçların karar kesinleştiğinde ve isteği halinde davacıya iadesine,” sözlerinin eklenmesine, 3. bendi çıkartılarak yerine “Davacının bu dava nedeniyle sarf etmiş olduğu tebligat gideri 82 TL, müzekkere gideri 24 TL, bilirkişi ücreti ve talimat gideri 3.048,50 TL olmak üzere toplam 3.154,81 TL yargılama giderinin kabul ve redde göre 27,45 TL’nın davalıdan alınıp davacıya verilmesine, fazla giderin davacı üzerinde bırakılmasına,” ifadesinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine gönderilmesine, 02/12/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.