Mala zarar verme suçundan sanık ...’ın cezalandırılmasına dair İstanbul 30. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/05/2010 tarihli ve 2009/334 esas, 2010/712 sayılı kararının temyiz incelemesi neticesinde onanarak kesinleşmesini müteakip infazı sırasında, infaz savcılığınca 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253.maddesinde yapılan değişiklik ile infaza konu ilamdaki suçun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle hükümlünün hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi yönünde talepte bulunulması üzerine, hükmün infazının durdurulması ile dosyanın uzlaştırma işlemlerinin 5271 sayılı Kanunu’nun 253.maddesindeki esas ve usullere göre yerine getirilmesi için Uzlaştırma Bürosuna gönderilmesine ilişkin aynı Mahkemenin 09/12/2016 tarihli ve aynı sayılı ek kararına vâki itirazın kabulü ile anılan kararın kaldırılmasına ilişkin mercii İstanbul 15. Ağır Ceza Mahkemesinin 20/01/2017 tarihli ve 2017/21 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 18/03/2017 gün ve 94660652-105-34-1564-2017-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 29/03/2017 gün ve 2017/19634 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
İstanbul 30. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/12/2016 tarihli ek kararına, savcılık tarafından sanığa atılı mala zarar verme suçunun nitelikli hırsızlık suçu ile birlikte işlenmiş olması nedeniyle 5271 sayılı Kanun"un 253/3. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamında bulunmadığından bahisle itiraz edilmesi üzerine, merci tarafından müştekinin soruşturma safhasında alınan 06/03/2009 tarihli ifadesinde uzlaşmak istemediğini beyan ettiği gerekçesiyle itirazın kabulüne dair karar verilmiş ise de;
5271 sayılı Kanun"un 253/3.maddesine 5918 sayılı Kanun"un 8.maddesi ile eklenen "Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz." şeklindeki hükmün 09/07/2009 tarihinde yürürlüğe girdiği, ancak yargılama konusu suçun 06/03/2009 tarihinde işlenmiş olması nazara alındığında, sanığa atılı suç yönünden uygulanma kabiliyeti bulunmadığı, müşteki soruşturma safhasında uzlaşmak istemediğini beyan etmiş ise de, suç tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun "uzlaşma" başlıklı 253/3. maddesinin, "Soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı olsa bile, etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda, uzlaştırma yoluna gidilemez. Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.” şeklinde olması karşısında, mala zarar verme suçunda etkin pişmanlık hükümlerine yer verilmiş olması itibariyle uzlaşmaya tabi olmadığı, suçun yürürlükteki mevzuata göre uzlaştırmaya tabi olmadığı dönemde müştekinin uzlaşmak istemediğine yönelik irade açıklamasının hukuken hüküm ifade etmeyeceği cihetle, itirazın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde
isabet görülmediğinden 5271 Sayılı CMK.nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozma talebinin mala zarar verme suçuna ilişkin olması ve 2797 sayılı Yargıtay Kanunu’nun 6545 sayılı Kanun ile değişik 14. maddesi uyarınca, 27.01.2017 gün ve 29961 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak 01.02.2017 tarihinde yürürlüğe giren Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun işbölümüne ilişkin 20.01.2017 tarih ve 2017/1 sayılı kararı ile Yargıtay Ceza Daireleri iş bölümü ortak hükümlerinin 4. maddesi gereğince, kanun yararına bozma istemini inceleme görevinin Yargıtay’ın 8. Ceza Dairesi’ne ait olduğu anlaşıldığından, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili daireye TEVDİİNE, 15.05.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.