Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/798 Esas 2020/2222 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/798
Karar No: 2020/2222
Karar Tarihi: 24.11.2020

Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/798 Esas 2020/2222 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir tefecilik davasında, suçu zincirleme şekilde işleyen sanıklar hakkında eksik ceza tayini yapıldığı, vekalet ücretine karar verilmediği, Anayasa Mahkemesi kararı uyarınca TCK'nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılması gerektiği, gerekçeli kararda yanlışlık yapıldığı ve CMK'nın maddelerine aykırı olduğu gerekçesiyle mahkumiyet hükümlerinin bozulmasına karar verildi. Kanun maddeleri ise şöyle: TCK'nın 43/1. maddesi - suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda birden fazla kişiye kazanç elde etmek amacıyla ödünç para vermek suretiyle zincirleme şekilde tefecilik suçunu işleyen sanıklar hakkında uygulanmamalıdır. TCK'nın 241/1. maddesi uyarınca sanıklar hakkında hapis cezası ile birlikte adli para cezasına hükmolunmamalıdır. CMK'nın 232/2-b maddesi - gerekçeli kararda suç tarihinin doğru şekilde gösterilmesi gerekmektedir. CMK'nın 232/2-c maddesi - katılan olarak kabul edilen Hazine, gerekçeli kararda gösterilmelidir.

9. Ceza Dairesi 2020/798 E. , 2020/2222 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Tefecilik
Hüküm :Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda birden fazla kişiye kazanç elde etmek amacıyla ödünç para vermek suretiyle zincirleme şekilde tefecilik suçunu işleyen sanıklar hakkında TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması ve TCK"nın 241/1. maddesi uyarınca sanıklar hakkında hapis cezası ile birlikte adli para cezasına hükmolunmaması suretiyle eksik ceza tayini,
Sanıklar hakkında mahkumiyet hükümleri kurulmuş olması karşısında, kamu davasında kendisini vekille temsil ettiren katılan Hazine lehine hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca maktu vekalet ücretine karar verilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140, K. 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin dosya kapsamına göre Ekim 2010 sonrası yerine 12/06/2012 olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-b maddesine; katılan olarak kabulüne karar verilen Hazinenin gerekçeli karar başlığında gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, katılan vekili ile sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 24/11/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.