Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2021/21425 Esas 2022/8565 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki yaralanma nedeniyle açılan maddi ve manevi tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Hükmüne uyulan Yargıtay 17. Hukuk Dairesi’nin 2015/19341 E- 2018/10022 K sayılı ilamında; “…Davacı taraf, davaya konu kazadaki yaralanması nedeniyle çalışamadığı günler için maddi tazminat ve yaşadığı üzüntü nedeniyle manevi tazminat talep etmiş olup mahkemece davacı ...'nın doktor raporunda mevcut anksiyete bozukluğu ve sol sepneda magna yetmezliği tanısının kaza ile illiyet bağı bulunmadığı, fiziksel durumunda ciddi bir kayıp olmadığı belirterek taleplerin reddine karar verilmiştir. Varılan sonuç dosya kapsamına uygun düşmemektedir. Davacı ...'nın dava nedeniyle yaralandığı dosya kapsamından anlaşılmakla mahkemece, davacı ...'nın tüm tedavi evrakları ile birlikte iş göremezlik süresi belirlenerek sonucuna göre maddi ve manevi tazminata hükmetmek gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir. Gerekçesiyle karar bozulmuştur
Bozmaya uyulduktan sonra yapılan yargılama neticesinde, mahkemece Davanın kabulü ile 7.797,17 TL geçici işgöremezlik tazminatının kaza tarihi olan 09/03/2011 tarihinden itibaren işleyecek olan yasal faizi ile birlikte davalı ...'tan alınarak davacıya verilmesine, 5.000,00 TL Manevi tazminatın kaza tarihi olan 09/03/2011 tarihinden itibaren işleyecek olan yasal faizi ile birlikte davalı ...'tan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine,
karar verilmiş; söz konusu karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, trafik kazası sonucu oluşan cismani zarar nedeniyle tazminat istemine ilişkindir.
Davacı taraf, davaya konu kazadaki yaralanması nedeniyle çalışamadığı günler için maddi tazminat ve yaşadığı üzüntü nedeniyle manevi tazminat talep etmiştir. Bozma ilamı öncesi dosyada mevcut 13/08/2014 tarihli ATK raporunda davacının maruz kaldığı trafik kazası neticesi ortaya çıkan arızası ile 09/03/2011 tarihli tıbbi belgelerinde kayıtlı bulgular eşliğinde kendinden mevcut anksiyete bozukluğu ve sol saphena magna yetmezliği arasında tıbbi illiyet bağı kurulamadığı belirtilmiş, bozma ilamı sonrası dosyaya sunulan 30/12/2020 tarihli Düzce Üniversitesi Düzce Tıp Fakültesi Adli Tıp Ana Bilim Dalı Adli Tıp Uzmanlar Kurulu raporunda davacının mevcut fiziksel ve ruhsal bulgulara göre iyileşme süresinin 1 yıl olarak kabulünün gerektiği bu süre zarfında herhangi bir işte çalışamayacağı, Bu sürenin geçici iş göremezlik süresi olarak kabulünün gerektiği belirtilmiştir.
Her iki raporda varılan sonuç yönünden farklılık bulunmaktadır. ATK raporunda davacının anksiyete bozukluğu ile kaza arasında illiyet bulunmadığı belirtilmiş olup bozma sonrası hükme esas alınan Düzce Üniversitesi Düzce Tıp Fakültesi Adli Tıp Ana Bilim Dalı Adli Tıp Uzmanlar Kurulu raporunda şahsın post travmatik stres bozukluğuna yönelik iyileşebilmesi için gerekli sürenin 1 yıl olduğu belirtilmiştir. O halde mahkemece, davacı ...'nın tüm tedavi evrakları ve 13/08/2014 tarihli ATK raporu ile 30/12/2020 tarihli Düzce Üniversitesi Düzce Tıp Fakültesi Adli Tıp Ana Bilim Dalı Adli Tıp Uzmanlar Kurulu raporunun irdelendiği davaya konu kaza nedeni ile davacının kaza ile illiyeti bulunan arazlar yönünden geçici iş göremezlik süresinin bulunup bulunmadığına yönelik Adli Tıp Kurumu veya Üniversite Hastanelerinin Adli Tıp Anabilim Dalından rapor alınarak sonucuna göre maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 09/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.