Esas No: 2021/180
Karar No: 2022/11225
Karar Tarihi: 02.06.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/180 Esas 2022/11225 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, müşterek konuta katılanın rızası dışında girerek konut dokunulmazlığını bozma suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, sanık ve müşterek konut sahibi halen evli oldukları için TMK'nın ilgili maddelerine göre ayrılık kararı veya birlikte yaşamaya ara vermeye dair herhangi bir karar verilmediği belirlenmiştir. Bu durumda, sanığın suçun yasal unsurları oluşmadığından beraat etmesi gerektiği kararlaştırılmıştır.
Ayrıca, kararda sanığın cezasının adli para cezası şeklinde verilmesine karşın, infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde hapse çevrileceği şeklinde hüküm kurulması kanun maddelerine aykırıdır. Bu nedenle, hüküm BOZULMUŞTUR.
Kanun Maddeleri:
- TMK'nın 170. ve 171. maddeleri (Evlenmenin Ayrılıkla Sonuçlanması)
- TMK'nın 197. maddesi (Birlikte Yaşama Yükümlülüğü)
- 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi (Adli Para Cezası İnfazı)
- 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi (Adli Para Cezasının Hapis Cezasına Çevrilmesi)
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanığın katılana karşı Karabük Aile Mahkemesi'nin 03.04.2014 tarih, 2013/389 Esas, 2014/148 Karar sayılı dosyası ile 26.07.2013 tarihinde anlaşmalı boşanma davası açtığı ve 01.07.2015 tarihinde kesinleştiği, suç tarihi itibariyle boşanma davası kesinleşmediği için sanık ve katılanın halen evli oldukları ve taraflar hakkında TMK'nın 170. ve 171. maddeleri gereğince boşanma davasında mahkemece ayrılık kararı verilmediği gibi TMK 197. maddesi uyarınca birlikte yaşamaya ara vermeye dair herhangi bir kararın da bulunmadığı ve bu sebeple sanık ile katılanın yasal neden olmadan ayrı yaşadıklarından sanığın boşanma davası devam ederken müşterek konuta katılanın rızası dışında girmesi eyleminde konut dokunulmazlığını bozma suçunun yasal unsurları itibariyle oluşmayacağının anlaşılması karşısında; atılı suçun yasal unsurları oluşmadığından sanığın beraatine kararı verilmesi gerekirken yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
2-Kabule göre de;
18/06/2014 tarihinde kabul edilip 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi gereğince “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün, hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde, seçenek yaptırım olan adli para cezasının ödenmemesi halinde ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceği şeklinde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, 02/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
