Esas No: 2021/281
Karar No: 2022/11257
Karar Tarihi: 02.06.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/281 Esas 2022/11257 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği bir kararda, bir iş yeri dokunulmazlığını ihlal etmek suçundan mahkumiyet kararı verildiği anlatılmaktadır. Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesi gereği, bilinen en son adres tebligat için esas alınacak ve normal tebligat çıkarılacaktır. Bila tebliğ iade edilmesi halinde ise adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek tebliğ yapılacaktır. Ancak, bu kararda sanık için MERNİS adresi ibaresi ile direkt olarak tebligat çıkarıldığı, yapılan tebligat işleminin usule aykırı olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle gerekçeli kararın usulüne uygun olarak tebliği için çeşitli yöntemler önerilmiş ve belgelerin sunulması halinde temyiz dilekçesi de talep edilmiştir. Kararın ayrıntılarına bakıldığında, Tebligat Kanunu'nun 10/2 ve 21/1-2 maddelerinin usule uygunca uygulanması gerektiği anlaşılmaktadır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İş yeri dokunulmazlığını ihlal etme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10/2. maddesinin, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntemin benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, bu adrese tebliğ yapılması gerekirken, yokluğunda verilen kararın temyiz dışı sanık ...’un bilinen son adresi ve aynı zamanda MERNİS adresi olan adresine doğrudan “MERNİS adresi” ibaresi ile çıkarıldığı, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligat işlemlinin usule aykırı olmasından dolayı, gerekçeli kararın usulüne uygun olarak (sanığın cezaevinde olması halinde cezaevinde bizzat okunup anlatılarak tebliği, aksi halde son ifadesinde bildirdiği son bilinen adresine kararın tebliği, bu adrese de tebliğ yapılamaması halinde güncel MERNİS adresine tebliğ yapılmak suretiyle) tebliği ile buna ilişkin belgeler ve sunulması halinde temyiz dilekçesi de eklendikten ve bu konuda ek tebliğname düzenlendikten sonra incelenmek üzere İADESİNİN mahallince sağlanması için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 02.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
