Esas No: 2020/28830
Karar No: 2022/11200
Karar Tarihi: 02.06.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/28830 Esas 2022/11200 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi, hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından sanık ...’ı mahkum etti. Ancak yapılan incelemeler sonucunda, kararda gerekçeli ve açık bir şekilde delillerin tartışılmadığı ve savunma hakkının kısıtlandığı tespit edildi. Bu nedenle kararın bozulması gerektiği kararlaştırıldı. TCK'nın 142/2-h, 143, 188/1 ve 289/1-e maddeleri ile 5271 sayılı CMK'nın 34/1, 150/3, 230, 232 ve 289. maddelerine uygun davranılmaması sebebiyle savunma hakkında kısıtlama yapıldığı ve sanıkların hakları ihlal edildiği sonucuna varıldı. 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararı da göz önünde bulundurularak, sanık ...’a zorunlu müdafii atanması gerektiği belirtildi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Anayasa'nın 141/3, 5271 sayılı CMK'nın 34/1, 230, 232 ve 289. maddeleri gereğince mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olması; Yargıtay'ın bu işlevini yerine getirmesi için gerekçede mevcut delillerin tartışılması ve değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi bu delillere göre ulaşılan sonuçların, dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanıkların eylemlerinin ve yüklenen suçların unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması, delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği gözetilmeden, sanıklar hakkında hangi delillere dayanılarak mahkumiyet hükümleri kurulduğu temyiz incelemesine imkan verecek şekilde tartışılmadan gerekçesiz hüküm kurulması,
2-5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklara yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanık ...’a zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafii ile sanık ...’ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenlerle istem gibi BOZULMASINA, 02/06/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
