Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/27681 Esas 2014/4562 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Maddi tazminat talebinin reddi, 100 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne, maddi tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Davacının sahibi bulunduğu kamyona 05.12.2001 tarihinde el konulmasından dolayı 5271 sayılı CMK’nın 141. ve devamı maddeleri gereğince tazminat davası açtığı anlaşılmakla; 5320 sayılı Kanun’un 6. maddesi gereğince 5271 sayılı Kanun’un 141. maddesinin 01.06.2005 tarihinden itibaren yapılan işlemler hakkında uygulanacağı, bu tarihten önce yapılan işlemlere ilişkin tazminat davalarının genel hükümlere göre görülmesi gerektiği gözetilerek el koymadan kaynaklanan maddi tazminata ilişkin talebin reddine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemiş, davacının manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne dair hükmün davacı vekili tarafından süresinde temyiz edildiği, davacı vekilinin taleplerinin reddedilen kısmı nazara alındığında hükmün temyizi kabil olduğu ve esastan incelenerek bir karar verilmesi gerektiği anlaşıldığından tebliğnamenin manevi tazminat hakkındaki hükmün kesin olması nedeniyle temyiz isteğinin reddine ilişkin görüşüne iştirak edilmemiştir.
Bozma üzerine yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazının reddine, ancak;
Dairemizin 01.03.2012 tarih 2011/21814 Esas – 2012/5783 Karar sayılı bozma ilamında da belirtildiği gibi, davacının gözaltında kaldığı tarih itibariyle 5320 sayılı Kanun’un 6. maddesi gereğince 466 sayılı Kanun hükümlerinin yürürlükte olduğu, davacının 05.12.2001 tarihinde gözaltına alındığı ve 06.12.2001 tarihinde serbest bırakıldığı ve yapılan soruşturma sonunda davacının gözaltına alındığı suç nedeniyle beraatine hükmedildiği dolayısıyla bu gözaltı nedeniyle davacının maddi zararını resmi bir belgeyle ispatlayamadığı da nazara alınıp hak ve nesafet kurallarına göre, vasıfsız bir işçi gibi değerlendirilerek gözaltında kaldığı dönemde geçerli olan net asgari ücret üzerinden kesinti yapmadan hesaplanacak miktarın maddi tazminat olarak ödenmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca, isteme uygun olarak BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 1. bendinin hükümden bütünüyle çıkartılarak yerine 1. bent olarak “Maddi tazminat talebinin kısmen kabulüyle, gözaltına alındığı dönemde geçerli olan 1 günlük asgari ücret üzerinden hesaplanan 5.00 TL’nin davalı hazineden alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebinin reddine” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.