MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... Yönetimi vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Çekişmeli ... köyü 234 parsel numaralı 4.800,0000 m2 yüzölçümlü taşınmaz,1950 yılında koru vasfıyla kişi adına tespit edilmiş olup beyanlar hanesinde özel orman olduğu ve 500 hektardan küçük parçalara bölünüp tasarrufa konu edilemeyeceği kaydı bulunmaktadır.
Davacı ... Yönetimi vekili dilekçesinde dava konusu ... köyü 234 parsel numaralı taşınmazın bir bölümünün kesinleşmiş orman tahdit alanında kaldığını ileri sürerek tapusunun iptali ve taşınmazın orman vasfıyla Hazine adına tescili ve taşınmaz üzerinde bulunan bina ve yapıların yıkılması istemiyle dava açmıştır.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, ... köyü (eski 234 parsel) 102 ada 76 parsel numaralı taşınmazın fen bilirkişi raporunda (A) harfiyle gösterilen 4.379,38 m2"lik bölümünün tapu kaydının iptali ile orman vasfıyla Hazine adına tesciline, geriye kalan ve bilirkişi raporunda (B) harfiyle gösterilen 344,21 m2"lik bölüme ait tapu kaydının aynen bırakılmasına karar verilmiş, hüküm davacı ... Yönetimi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, tapu kaydının iptali ve tescil istemine yöneliktir.
Yörede 1977 yılında 6831 sayılı Kanununa göre orman kadastrosu ve 2/B uygulaması, 1950 yılında arazi kadastrosu ile 2014 yılında 3402 sayılı Kanunun 22/a madde uygulaması yapılmıştır.
İncelenen dosya kapsamına kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından kesinleşmiş orman tahdit haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan uygulama ve araştırmada çekişmeli taşınmazın fen bilirkişi raporunda (A) harfiyle gösterilen bölümünün orman tahdidi içinde, (B) harfiyle gösterilen bölümünün orman tahdidi dışında kaldığı belirlendiğine göre yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak 28.04.2018 tarihinde yürürlüğe giren 7139 sayılı Kanunun 33. maddesi ile Orman Genel Müdürlüğünün 492 sayılı Harçlar Kanununa göre alınan harçlardan muaf olduğu hususu gözetildiğinde Orman Yönetiminden harç alınması yerinde değil ise de bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
Bu nedenle; mahkeme hükmünün harç alınmasına ilişkin paragrafının hükümden çıkarılarak yerine “Davacı ... Yönetimi harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına"" cümlesinin yazılması suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK’nın 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 01/07/2019 günü oy birliği ile karar verildi.