Kişilerin huzur ve sükununu bozma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/10156 Esas 2020/5001 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10156
Karar No: 2020/5001
Karar Tarihi: 25.02.2020

Kişilerin huzur ve sükununu bozma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2019/10156 Esas 2020/5001 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında Asliye Ceza Mahkemesi'nde verilen kararda, kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan mahkumiyet hükmü verilmiştir. Yapılan incelemeler sonucu, sanık tarafından işlenen eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu tespit edilmiştir. Sanık hakkında hak yoksunluklarına hükmedilmemiş olsa da, mahkumiyetin kanuni sonucu olarak TCK'nın 53. maddesinin 1 ila 3. fıkralarında öngörüldüğü biçimde infaz evresinde re'sen uygulanabileceği belirtilmiştir. Karar, temyiz isteği üzerine incelendikten sonra, sanığın ileri sürdüğü nedenlerin yerinde görülmediği gerekçesiyle temyiz davasının esastan reddedilerek, kararın oy birliğiyle onanmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 32/1 maddesi: Kanunun açıkça suç saydığı bir fiilden dolayı mahkum olan kimse, cezanın infazı süresince hak ehliyetinden yoksundur.
- Türk Ceza Kanunu'nun 53/1-3 maddeleri: Hak yoksunluğuna hükmedilmeyen mahkumiyet hükümlerinin infazı sırasında re'sen uygulanacak hükümler.

18. Ceza Dairesi 2019/10156 E. , 2020/5001 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişilerin huzur ve sükununu bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen kişilerin huzur ve sükununu bozma eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Sanık hakkında hak yoksunluklarına hükmedilmemiş ise de, mahkumiyetin kanuni sonucu olarak TCK"nın 53. maddesinin 1 ilâ 3. fıkralarında öngörüldüğü biçimde infaz evresinde re"sen uygulanabileceği,
Anlaşıldığından, sanık ...’ın, ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 25/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.