MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katılma ve ziynet eşyası alacağı


... ile ... aralarındaki katılma ve ziynet eşyası alacağı davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair ... Aile Mahkemesinden verilen 28.12.2010 gün ve 193/1549 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili ile katılma yoluyla davacı vekili taraflarından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

KARAR

Davacı vekili, tarafların 2002 yılında evlendiklerini, evlilik birliği içerisinde alınan minibüs hattı ve kooperatif payı üzerinde alacağı bulunduğunu, kooperatif hissesinin müvekkilinin verdiği ziynet eşyaları ile alındığını açıklayarak minibüs hattı ile kooperatif payı bedelinin yarısı, ziynet ve ev eşyalarının aynen, olmadığı takdirde bedelinin davalı taraftan alınmasına karar verilmesini istemiştir. Davacı vekili aşamalardaki tavzih ve ıslah dilekçelerinde ise; değer artış payı alacağı istenilmediğini, davanın katılma alacağı ve ziynet eşyalarının iadesine ilişkin olduğunu bildirmiştir. 14.06.2006 tarihli dilekçesinde davaya konu ev eşyaları hakkındaki davadan feragat ettiğini açıklamıştır.
Davalı vekili, davanın yersiz olduğunu, kooperatif hissesinin müvekkilinin babasının katkısıyla edinildiğini ve kişisel mal niteliğinde olduğunu, minibüs hattı için davacının toplam 5.000 TL. değerinde künye, yüzük ve kolye verdiğini daha fazla katkısı bulunmadığını, minibüs hattının değerinin düşük olduğunu açıklayarak davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, minibüs hattı ile kooperatif payının edinilmiş mallara katılma rejiminin geçerli olduğu dönemde alındığı anlaşıldığından davanın kısmen kabulüne, boşanma davasının açıldığı tarih itibari ile minibüs hattının rayiç değeri ile aynı tarihteki kooperatif payı değerlerinin toplamı üzerinden belirlenen ve davacının 1/2 katılma alacağına tekabül eden 29.850 TL katılma alacağının karar tarihinden geçerli yasal faiziyle birlikte, 2991 TL değerindeki ziynet eşyalarının davalıdan aynen alınmasına karar verilmiştir. Hüküm, davalı vekili ve katılma yoluyla davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Toplanan deliller, tüm dosya kapsamından; taraflar, 27.10.2002 tarihinde evlenmişler, 02.08.2005 tarihinde açılan davanın boşanmayla sonuçlanması üzerine 05.12.2006 tarihinde kesinleşen hükümle boşanmışlardır. Başka mal rejimi seçilmediğinden eşler arasında Dava konusu Köşk-Başçayır minibüs hattı 31.01.2005 tarihinde davalı tarafından devralınmış, Köşk-Kent Kooperatifindeki pay ise 12.05.2005 tarihinde davalı tarafından üyelik devri yoluyla devralınmış ve 26.07.2005 tarihinde dava dışı Muhsin Ergün’e devredilmiştir.
Dosya kapsamına dava evrakı ile yargılama tutanakları içeriğine, tanık beyanlarına göre, kararda ayrıntısı yazılı davacıya ait ziynet eşyalarının davalıya borç olarak verildiği ve daha sonra iade edilmediği belirlendiğine ve ziynet eşyalarının değeri uzman bilirkişi tarafından saptandığına göre davalı vekilinin ziynet eşyalarına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün bu bölümünün açıklanan nedenlerle ONANMASINA,
Davalı vekili, kooperatif payının vekil edeninin babası tarafından alındığını, minibüs hat değerinin yüksek belirlendiğini ileri sürerek hükmü temyiz etmiş ise de, dosya kapsamına göre gerek minibüs hattı gerekse kooperatif payının edinilmiş mal niteliğinde olduğu ve davacının mal varlığı üzerinde katılma alacağı bulunduğu belirlendiğine, mahkemece deliller takdir edilerek karar verildiğine ve takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre yerinde görülmeyen davalı vekilinin bu yönlere ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince; mahkemece kooperatif ve minibüs hattı yönünden boşanma davasının açıldığı tarih itibari ile değerleri esas alınarak davacının katılma alacağı belirlenmiş ise de bu belirleme usul ve yasaya uygun bulunmamaktadır. Dava konusu malvarlığı edinilmiş mallara katılma rejiminin geçerli olduğu dönemde edinildiğinden davacının bu mallar üzerinde katılma alacağı bulunduğu anlaşılmaktadır. TMK.nun 232 ve 235/1 maddelerine göre mal varlıklarının tasfiye anındaki sürüm değerleri gözönünde bulundurulur. Yargıtay’ın yerleşmiş uygulamalarına göre tasfiye tarihi karar tarihi olarak kabul edilmektedir. Mahkemece, karar tarihine en yakın tarihteki değerlerinin esas alınması gerekirken boşanma davasının açıldığı tarihteki değerinin esas alınması ve hatalı değerlendirme sonunda yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Davacı vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerle 6100 sayılı HMK.nun Geçici 3.maddesi yollamasıyla HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, HUMK.nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK.nun 440/I maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunabileceğine, 18,40 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine ve aşağıda dökümü yazılı 335,85 TL peşin harcın onama harcına mahsubu ile kalan 1.437,24 TL"nin temyiz eden davalıdan alınmasına 28.05.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.