Mahkemesi :Ceza Dairesi

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hükme yönelik, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Ceza Dairesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda 17.01.2017 tarihli, 2016/82 Esas, 2017/70 Karar sayılı " Mersin 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 27.09.2016 tarih, 2016/264 Esas, 2016/336 Karar sayılı kararının kaldırılarak, davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 6.348,74 TL maddi, 25.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine " ilişkin karar davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Davalı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Karar tarihi itibariyle temyiz kesinlik sınırının 41.530 TL olduğu ve kasten öldürme suçundan 11.12.2010 – 04.10.2011 tarihleri arasında 9 ay 23 gün gözaltında ve tutuklu kalan davacı lehine hükmedilen tazminat miktarının 27.348,74 TL olması nedeniyle hükmün davalı açısından kesin olduğu görülmekle;
Davalı vekilinin temyizinin katılma yolu ile yapılmadığı dikkate alınarak,6100 sayılı HMK’nın 24.11.2016 tarih ve 6763 sayılı Kanun"un 42. maddesi ile değişik 362. maddesinin 1/a bendinde yer alan temyiz sınırı ve hükmedilen tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle, davalı vekilinin temyiz istemin CMK"nın 298. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE;
2- Davacı vekilinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Tazminat talebinin dayanağı olan Bitlis Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/241 Esas – 2014/16 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürme suçundan 11.12.2010 – 04.10.2011 tarihleri arasında 9 ay 23 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 08.03.2016 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK"nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 25.000 TL maddi, 75.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 6.447,10 TL maddi, 10.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine davacı vekili ve davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu üzerine Bölge Adliye Mahkemesince duruşma açılıp, ilk derece mahkemesinin hükmünün kaldırılarak, 6.348,74 TL maddi, 21.000 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin hükmedilen tazminat miktarının eksik olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve Kanuna uygun bulunan Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Ceza Dairesi"nin 17.01.2017 tarihli, 2016/82 Esas, 2017/70 Karar sayılı “davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne” ilişkin karara karşı yapılan temyiz isteminin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK"nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK"nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Ceza Dairesi"ne iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na GÖNDERİLMESİNE; 22.11.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.