Hırsızlık - Yargıtay 22. Ceza Dairesi 2016/548 Esas 2016/8096 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Temyiz isteminin reddi

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, kararın nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Cezaevinde olduğu anlaşılan sanığa tefhim edilen 02/04/2015 tarihli asıl kararda 5271 sayılı CMK"nın 263/1. maddesi uyarınca yöntemine uygun şekilde yasa yolu bildiriminde bulunulmadığının anlaşılması karşısında, sanık tarafından öğrenme üzerine verildiği anlaşılan 05/06/2015 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilmekle, mahkemenin 18/06/2015 tarihli temyiz isteminin reddine dair ek kararı kaldırılarak ve 02/04/2015 tarihli asıl hükme yönelik olarak yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 145. maddesinde düzenlenen değer azlığı kavramının, suçun işleniş şekli ile olayın özelliği dikkate alınarak, failin kast ve iradesini değer olarak az olan eşyaya özgülemesi, kastının ne bulursa almaya yönelik olmaması veya daha çoğunu alabilme olanağı varken yalnızca gereksinimi kadar almış olmakla birlikte, alınan bu şeyin değerinin de cezadan indirim yapılmasını gerektirecek şekilde gerçekten az olması hallerinde yasal ve yeterli gerekçeleri açıklanmak koşuluyla uygulanabileceği gözetilmeden, öngörülen koşullar gerçekleşmemesine rağmen anılan Yasa maddesi uyarınca cezadan indirim yapılması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Anayasa Mahkemesi"nin karar tarihinden sonra 24/11/2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki, velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun infaz tarihine kadar; sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise yoksunluğun koşullu salıverme tarihine kadar uygulanmasına karar verilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."nın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 1412 sayılı CMK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanması ile ilgili kısım çıkartılarak yerine ‘‘Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53/1-2-3. maddesinin uygulanmasına,” cümlesinin eklenmesi suretiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/05/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.