Basit cinsel saldırı - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/9140 Esas 2019/474 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/9140
Karar No: 2019/474
Karar Tarihi: 28.01.2019

Basit cinsel saldırı - kasten yaralama - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/9140 Esas 2019/474 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, mağdureyle yaşadığı kavgada ona sarılmıştır. Ancak mağdurenin çelişkili ifadeleri dışında, cinsel saldırı suçuna yönelik kesin ve inandırıcı deliller bulunamamıştır. Bu nedenle sanık, sadece TCK'nın 86/2. maddesi kapsamında kasten yaralama suçundan mahkum edilmelidir. Ancak kararda, her iki suçtan mahkumiyet verilmiştir. Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesine ilişkin kısmi iptal kararı nazara alındığında, karar bozulmalı ve yeniden değerlendirme yapılmalıdır.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 86/2. maddesi: Kasten yaralama suçu
- TCK'nın 53. maddesi: Cinsel suçlar ve çocukların cinsel istismarı

14. Ceza Dairesi 2015/9140 E. , 2019/474 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Basit cinsel saldırı, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın mağdure ile kavgası sırasında mağdureye sarılmasının cinsel amaçla olduğuna ilişkin, katılan mağdurenin aşamalardaki çelişkili anlatımları dışında cinsel saldırı suçuna yönelik her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı deliller elde edilemediği, sanığın eylemlerinin mevcut haliyle TCK"nın 86/2. maddesi kapsamında kasten yaralama suçunu oluşturduğu ve yalnızca bu suçtan mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde her iki suçtan mahkumiyetine karar verilmesi,
Hükümden sonra 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan husus nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirdiğinden, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.