Esas No: 2020/29458
Karar No: 2022/11515
Karar Tarihi: 07.06.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29458 Esas 2022/11515 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanıkların suça konu olan eşyayı satması ve sattıkları yeri göstererek mağdura iade etmeleri, hırsızlık suçunun mağduruna iade edilmesi için yeterli değildir. Hırsızlık suçunun faili, malı sattığı yeri veya kişiyi belirterek mağdura iade etmenin yanı sıra aynen geri verme veya tazminat ödeyerek satın alanın zararını da gidermelidir. Eğer satın alan iyiniyetli ise, satıcının pişmanlık göstermesi ve zararın giderilmesi yeterli olurken, kötü niyetli bir satın aldıysa kazanç müsaderesine konu edilmek üzere para veya menfaatin teslim edilmesi gerekmektedir. Mahkeme kararında, sanıkların koşulları yerine getirmediği belirtilerek temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesi ve 53. maddesi ile ilgili değişiklikler hakkında detaylı bilgi verilmiştir. 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında hak yoksunluğu uygulamalarının gözetilmesi mümkün görülmüştür.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizce de benimsenen ve Yargıtay CGK'nın 26.03.2013 tarihli ve 2012/6-1232 E. 2013/106 K. sayılı içtihadında belirtildiği üzere, çalınan malın 3. kişiye satılması halinde; 5237 sayılı TCK'nın 168. maddesinin uygulanabilmesi için hırsızlık suçunun failinin, sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın, hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yetmez. Failin bizzat pişmanlık göstererek, satın alan iyiniyetli ise; sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yanında aynen geri verme veya tazmin suretiyle satın alanın zararını da gidermesi, kötü niyetliyse; satın alandan elde ettiği para veya sağladığı menfaati, kazanç müsaderesine konu edilmek üzere soruşturma makamlarına teslim etmesi gerekir. Somut olayda da; sanıkların suça konu eşyayı satmış oldukları yeri soruşturma makamlarına göstererek mağdura iadesini sağlamaktan ibaret eylemleri nedeniyle koşulları bulunmadığı halde haklarında TCK'nın 168/1. maddesinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E. 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 07/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
