Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/6916 Esas 2019/4531 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında katılan ..."a karşı kasten yaralama suçundan verilen beraat kararına yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdiri ile gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılanın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2)Katılan sanıklar ..., ..., ... ve sanık ..."in haklarında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Tarafların karşılıklı beyanları ve sanık ..."un eşi tanık ...."un ilk aşamada alınan beyanına göre olay yerine polisler gelmeden önce sanıklar .... ve .... arasına kavga çıktığı ve karşılıklı birbirlerini darp ettikleri anlaşıldığından, tebliğnamenin bu yöndeki bozma düşüncelerine iştirak edilmemiştir.
a) Sanıklar .... ve ..."un üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesinde düzenlenen basit yaralama suçunun uzlaşmaya tabi olması karşısında, soruşturma ve kovuşturma aşamasında taraflara uzlaşmayı kabul edip etmediklerinin sorulmadığı anlaşılmakla, taraflar arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu,
b) Sanık ... hakkında katılan ..."ı kasten yaralaması için kurulan hükümde, katılanın ve tanıkların beyanlarına göre sanığın dükkan içerisinde bulduğu çeşitli nesneleri atarak katılanı yaraladığı olayda, sanığın eylemini silahtan sayılan cisim ile gerçekleştirdiğinin kabul edilmesi gerektiği gözetilmeyerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 86/3-e maddesinin uygulanmaması,
c) Tarafların karşılıklı olarak kavga ettikleri olayda, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanlar bulunduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilmesi gerektiğinin belirtilmesi karşısında, sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanıklar ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 05.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.