Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/15841 Esas 2018/1016 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/15841
Karar No: 2018/1016
Karar Tarihi: 28.02.2018

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2016/15841 Esas 2018/1016 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı tarafın itirazın iptali davası açması sonucunda yerel mahkeme kısa kararında yetkisizliğine karar vermiştir. Ancak gerekçeli kararda davalının icra dairesinin yetkisine itirazının kabul edildiği, Denizli İcra Müdürlüklerinin yetkili olduğunun tespiti ile alacaklının 2 haftalık kesin süre içerisinde icra dosyasını yetkili İcra Müdürlüğü'ne gönderileceği belirtilmiştir. Bu durumda tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki oluşmuştur. Bu durumun HUMK'nun 381/2. (HMK m.298/2) maddesine aykırılık oluşturduğu ve kararın bozulması gerektiği belirtilmiştir. Sonuç olarak, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabul edildiği ve hükmün bozulduğu belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri: HUMK'nun 381/2. (HMK m.298/2) maddesi.
19. Hukuk Dairesi         2016/15841 E.  ,  2018/1016 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

    Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın usulden reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

    - K A R A R -

    Yerel mahkemenin yargılamayı sonuçlandırdığı kısa kararda “Mahkememizin yetkisizliğine” denildiği halde, gerekçeli kararda “Davalının icra dairesinin yetkisine itirazının kabulüne, ... İcra Müdürlüğü’nün 2014/389 Esas sayılı icra takibinde yetkisizliğine, Denizli İcra Müdürlüklerinin yetkili olduğunun tespiti ile HMK 20.maddesi gereğince karar kesinleştikten sonra alacaklının 2 haftalık kesin süre içerisinde başvurması halinde icra dosyasının yetkili ... İcra Müdürlüğü"ne gönderilmesine,” denilmiştir. Böylece tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmıştır. Bu hal, HUMK.nun 381/2. (HMK m.298/2) maddesine aykırılık teşkil ettiğinden, 10.4.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 K sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı uyarınca bir hüküm kurulmak üzere kararın bozulması gerekmiştir.
    SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz sebeplerinin incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin harcın istek halinde davacıya iadesine, 28/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.