Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/17143 Esas 2020/2504 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/17143
Karar No: 2020/2504
Karar Tarihi: 18.02.2020

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/17143 Esas 2020/2504 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi         2016/17143 E.  ,  2020/2504 K.

    "İçtihat Metni"


    MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

    Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş ise de; duruşma gününün taraflara tebliği için posta pulu bulunmadığından duruşma isteğinin reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi. gereği konuşulup düşünüldü:

    YARGITAY KARARI

    A) Davacı İsteminin Özeti:
    Davacı vekili, davacının davalıya ait iş yerinde 05.10.2005 tarihinde web tasarım sorumlusu olarak çalışmaya başladığını, işveren tarafından haklı bir neden olmaksızın, davacının 31.01.2014 tarihinde iş akdine son verildiğini, en son brüt ücretinin 6.236,21 TL olduğunu, davacının sabah 09.00"da işe başlayıp akşam saat 21.00"a kadar çalıştığını, hafta sonları ise çalışmasının akşam 22.00"a kadar sürdüğünü, öğle dinlenme ve yemek süresinin yarım saat olduğunu, ayrıca dini ve milli bayramlarda da çalıştığını, belirsiz alacak davası olduğunu iddia ederek davacının şimdilik 20.000 TL fazla çalışma ücretinin tespit ve tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
    B) Davalı Cevabının Özeti:
    Davalı vekili, davacının 05/10/2005-31/01/2014 tarihleri arasında belirsiz süreli iş sözleşmesi ile davacının web tasarımcısı ve ekip yöneticisi olarak çalıştığını, yönetici konumunda olması nedeniyle mahiyetinde çalışanlar olduğunu, kendi çalışma saatlerini kendisinin belirlediğini, sabah 09.00"da gelip akşam 22.00"da işten çıktığı iddiasının gerçek dışı olduğunu, öğle dinleme süresinin yarım saat değil bir saat olduğunu, davacının işe iade davası olması nedeniyle bu davanın bekletilmesi ve reddi gerektiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
    C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
    Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
    D) Temyiz:
    Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
    E) Gerekçe:
    Hüküm fıkrası ile gerekçe arasında çelişki olması 10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararına göre aykırıdır.
    Karardan sonra yürürlüğe giren ve temyiz incelemesi sırasında yürürlükte olan 6100 sayılı HMK. 298/2. maddesinde kısa karar ile gerekçeli kararın çelişkili olamayacağı yukarıda belirtilen YİBK.na uygun bir biçimde yeniden düzenlenmiştir.
    6100 sayılı HMK.nun 298/2. maddesine göre “Gerekçeli karar, tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olamaz.”
    Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece, gerekçeli kararın "Deliller ve Gerekçe" bölümünde bilirkişi tarafından düzenlenen 01/06/2015 tarihli raporun denetime ve hükme elverişli olduğu belirtilmiş olmasına rağmen gerekçe bölümünün son paragrafında, davanın kabulüne karar verilmesi gerektiği sonuç ve kanaatine varıldığı, 28/09/2015 tarihli raporda hesaplanan 97.860,00 TL"nin esas alınması gerekirken sehven 28/08/2015 tarihli rapordaki miktar olan 123.984 TL"nin esas alınarak takdiren %40 hakkaniyet indirim yapılarak 74.390,40 TL"ye hükmedildiği açıklanmıştır. Ayrıca rapor tarihleri de yanlış gösterilmiştir.
    Açıklanan şekilde hüküm kurulması gerekçeli karar ile hüküm fıkrası çelişkisine neden olmuştur. Kararın salt bu nedenle bozulması gerekmiştir.
    F) Sonuç:
    Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 18/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.

    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.