Yargıtay - Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/2104 Esas 2015/1934 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/2104
Karar No: 2015/1934
Karar Tarihi: 27.05.2015

Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/2104 Esas 2015/1934 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yerel Mahkeme tarafından görevi yaptırmamak için direnme suçundan mahkumiyet kararı verildiği, temyiz isteğinin reddedilerek kararın onandığı belirtilen bir ceza davasının kararıdır. Mahkemenin, sanıkların direnme eylemlerinin kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucunda saptandığı ve vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı yönünde karar verildiği ifade edilmektedir. Sanıklar hakkında hak yoksunluklarına hükmedilirken kanun maddesinin yanlış uygulandığı, ancak mahkumiyetin kanuni sonucu olarak infaz evresinde kanun maddesinin doğru olarak uygulanabileceği belirtilmiştir. Kararda TCK'nın 53/1-2-3 maddelerinin uygulanmasına atıfta bulunulmuştur. TCK'nın 53. maddesi, ceza kanunu hükümlerinin ne zaman uygulanacağını düzenleyen bir maddedir. 1. fıkrası, suçun işlenmesinden sonra ceza kanunlarında yapılacak değişikliklerin suç ile ilgili olarak, ceza yargılaması yapılmadan, suçun işlenme tarihindeki hükümlere göre değerlendirileceğini belirtmektedir. 2. fıkrası, suçun işlenmesinden önce çıkan kanunların suç açısından daha hafif bir hüküm getirdiğinde bu hükmün uygulanacağını açıklamaktadır. 3. fıkrası ise suçun işlenmesinden önce veya sonra çıkan kanunların suç açısından daha ağır bir hüküm getirdiğinde bu hükmün uygulanamayacağını ifade etmekted

18. Ceza Dairesi 2015/2104 E. , 2015/1934 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanıklara yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemlerin sanıklar tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Sanıklar hakkında hak yoksunluklarına hükmedilirken “TCK’nın 53/1-2-3 maddesinin uygulanmasına” biçiminde yanılgılı hüküm kurulmuş ise de, mahkumiyetin kanuni sonucu olarak infaz evresinde re"sen ve doğru olarak, TCK"nın 53. maddesinin 1 ilâ 3. fıkralarında öngörüldüğü biçimde uygulanması mümkün görüldüğünden, bu hususun bozmayı gerektirmediği,
Anlaşıldığından, sanıklar ..., ..., ...’in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 27/05/2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.