4. Ceza Dairesi 2013/3589 E. , 2014/36465 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, yaralama, tehdit, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat, ceza verilmesine yer olmadığına
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, dosya görüşüldü:
A-Sanık ..."in yaralama eylemine ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu,
Anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, katılan ..."nun tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
B-Sanık ... hakkında tehdit suçundan verilen mahkumiyet, hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair kararlar ile sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan hükmolunan beraat ve hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına dair verilen kararların temyizinin incelenmesinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
1-Sanık ..."na yükletilen tehdit eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı,
2-Sanıklar hakaret suçlarından hükmolunan ceza verilmesine yer olmadığına dair kararlar ile sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan hükmolunan beraat kararının da usul ve kanuna uygun olduğu,
Anlaşıldığından, katılan sanık ..."nun temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 18/12/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.