Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2011/12374 Esas 2012/1240 Karar Sayılı İlamı

6. Hukuk Dairesi
Esas No: 2011/12374
Karar No: 2012/1240
Karar Tarihi: 02.02.2012

Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2011/12374 Esas 2012/1240 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı alacaklı tarafından kira alacağı tahsili amacıyla başlatılan icra takibi nedeniyle davalı borçlu hakkında tahliye istemiyle dava açılmıştır. Mahkeme, davalının itiraz etmemesi üzerine tahliyeye karar vermiştir. Ancak dosyada yasal ödeme süresi olan 30 gün yerine yalnızca 7 gün verilen ve davalıya yeterli sayıda ödeme emri gönderilmediği görülmüştür. Yasal ödeme süresinin verilmemesi durumunda tahliye istenemeyeceği gerekçesiyle kararın bozulması gerektiği kararlaştırılmıştır.
Kanun maddeleri:
- İcra ve İflas Kanunu (İ.İ.K.) 269/1. madde
- Borçlar Kanunu 260. madde

(Kapatılan) 6. Hukuk Dairesi 2011/12374 E. , 2012/1240 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Kiralananın tahliyesi(icra)

İcra mahkemesince verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı karar, davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacı alacaklı tarafından davalı borçlu hakkında kira alacağının tahsili amacıyla tahliye istekli olarak başlatılan icra takibi nedeniyle düzenlenen ödeme emrine borçlu tarafından süresinde itiraz edilmemesi üzerine davacı alacaklı icra mahkemesine başvurarak tahliye isteminde bulunmuştur. Mahkemece süresinde itiraz ve ödeme bulunmadığından bahisle tahliyeye karar verilmesi üzerine karar davalı borçlu tarafından temyiz edilmiştir.
Takip dosyasında davalıya örnek 13 ödeme emri gönderilmesi gerekirken Örnek 7 ödeme emri gönderildiği ve ödeme süresinin Otuz gün yerine Yedi gün olarak verilmiş olduğu görülmüştür. İ.İ.K.nun 269/1.maddesinin göndermesi ile Borçlar Kanunun 260. maddesinde yer alan yasal ödeme süresi olan otuz günlük sürenin borçluya verilmemesi durumunda temerrüt oluşmadığından tahliye istenemez. Bu nedenle istemin reddine karar verilmesi gerekirken kabulüne karar verilmesi isabetsiz olduğundan kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz isteminin kabulü ile kararın BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 02.02.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.