Danıştay 4. Daire 2016/13371 Esas 2021/395 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2016/13371
Karar No : 2021/395

TEMYİZ EDEN (DAVALI) :… Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) :… Dizayn Mobilya Gıda İnşaat İthalat
İhracat Sanayi Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, sahte veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge kullandığından hahisle re'sen tarh edilen vergi ziyaı cezalı 2010/11 dönemi katma değer vergisinin kaldırılması istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Vergi Mahkemesince verilen kararda; davacıya fatura düzenleyen … Vergi Dairesi mükellefi … Mad. Yağ Dekorasyon Hırd. İnş. Malz. Boya İş Mak. Oto Yedek Parça San. ve Tic. Ltd. Şti. hakkında düzenlenen … tarih … sayılı Vergi Tekniği Raporundaki tespitler adı geçen mükellef tarafından düzenlenen faturaların sahte ve muhteviyatı itibariyle yanıltıcı olduğunu kanıtlamaya yeterli görülmediğinden anılan mükelleften alınan faturalarda yer alan katma değer vergilerinin indirim olarak kabul edilmemesi suretiyle yapılan dava konusu cezalı tarhiyatlarda hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacının ihtilaflı dönemlerde hakkında sahte belge düzenleme nedeniyle vergi tekniği raporu bulunan mükelleften fatura aldığı ve alınan faturaları yasal defterlerine kaydettiği hususunun tespit edildiği, sahte fatura kullanımı nedeniyle yapılan işlemlerin yasal ve yerinde olduğu belirtilerek temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulması istenilmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Cevap verilmemiştir.

TETKİK HÂKİMİ : …

DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Vergi Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE :
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. Dosyanın anılan Vergi Mahkemesine gönderilmesine,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş (15) gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 21/01/2021 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

(X) KARŞI OY :
Davacı şirket adına, sahte veya muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge kullandığından bahisle re'sen tarh edilen 2010/11 dönemi vergi ziyaı cezalı katma değer vergisinin kaldırılması istemiyle açılan davayı kabul eden mahkeme kararının bozulması istenilmektedir.
25/10/1984 tarihli ve 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu’nun, 1., 29. 34. maddeleri; 4/1/1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun, 30. maddesi ve bu maddenin ikinci fıkrasının ihtilafa ilişkin bentleri; 134. maddesi ile 344. maddesinin birinci fıkrasındaki kurallar ile anılan mükellef hakkında düzenlenen vergi tekniği raporu ile davacı hakkında düzenlenen raporlardaki ayrıntılı tespitlerin ve tarafların ileri sürdüğü iddiaların birlikte değerlendirilmesinden; yapılan yoklamalarda mükellefin (fatura düzenleyen) iş yeri büyüklüğü ve tespit edilen emtia miktarına göre anılan hasılatı gerçekleştirebilecek fiziki kapasiteye, donanıma sahip olmadığı, defter ve belge isteme yazısının tebliğ edildiği halde ibraz edilmediği, mal ve hizmet alış tutarlarının 2009 ve 2010 dönemlerinde ortalama %80, 2011 döneminde ise %50'sinin sahte belge düzenleyen mükelleflerden yapıldığının ortaya konulduğu, 15/12/2010 tarihinde vergi idaresince mükellefiyetin re'sen terkin ettirildiği, mükellefiyetin kaldırılmasından sonra bile şirketin fatura düzenlemeye devam ettiği, KDV matrahları ile Ba-Bs formları arasında uyumsuzluk bulunduğu, yüksek ciro yapıldığı beyan edilmesine rağmen mükellefin birden faaliyetini terk etmesinin ve kendisine ulaşılamamasının iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymadığı, vergi ödevinin bir gereği olarak tahakkuk eden vergileri ödemediği dikkate alındığında, bu tespitlerin mükellefçe (..... Ltd. Şti) düzenlenen faturaların gerçek bir mal teslimi ya da hizmet ifasına dayanmadığını yeterli derecede ispatlar mahiyette olduğunu gösterdiği sonucuna varılmıştır.
Katma değer vergisi indiriminden yararlanılabilmesi için bunun geçerli bir belgeye dayanması ve belgenin kanuni defterlere kaydedilmesi gerektiği, katma değer vergisi indiriminin sahte bir belgeye dayanması hâlinde indirim isteminin reddi suretiyle cezalı katma değer vergisi tarhiyatı yapılacağı hususunun belirli ve öngörülebilir yasa kurallarına dayandığı da görüldüğünden; dava konusu cezalı tarhiyatın söz konusu faturalardan kaynaklanan kısmında hukuka aykırılık; Vergi Mahkemesi kararının aksi gerekçe ile cezalı tarhiyatın kaldırılmasına ilişkin kısmında hukuki isabet bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenle, davalının temyiz isteminin kabulüne, davaya konu cezalı tarhiyatları kaldıran Vergi Mahkemesi kararının bozulması gerektiği görüşüyle Dairemiz kararına katılmıyoruz.