MAHKEMESİ : ALANYA KADASTRO MAHKEMESİ
TARİHİ : 09/04/2013
NUMARASI : 2007/437-2013/161

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Kadastro sırasında, K.Köyü çalışma alanında bulunan, . ada 33, 34, 35, 37, 38, 39, 40, 41, 46, 48, 52, 53 ve 54 parsel sayılı 2.644,88; 2.765,86; 4.362,64; 1.144,58; 1.452,19; 393,97; 543,68; 626,12; 742,84; 21.728,67; 857,27; 890,32 ve 1.494,62 metrekare yüzölçümündeki taşınmazlar, kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği nedeniyle ayrı ayrı davalılar adlarına tespit edilmiştir. Davacılar M.. Ç.., C.. K.. ve arkadaşları ayrı ayrı açtıkları davalar ile çekişme konusu taşınmazların müşterek murisleri M.. Ç..’in olduğu ve terekenin taksim edilmediği iddiasıyla, C.. K.. miras payı oranında, diğer davacılar ise M.. Ç.. mirasçıları olan murisleri Ayşe ve Hatice mirasçıları adlarına miras payları oranında tescili istemiyle dava açmışlardır. Yargılama sırasında M.. K.. aynı gerekçelerle davaya katılmıştır. Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne, çekişme konusu 105 ada 48 parsel sayılı taşınmazın 05.09.2012 tarihli fen bilirkişisi raporunda (A) harfiyle gösterilen 10.077,92 metrekare yüzölçümündeki bölümünün V.. Ç.. mirasçıları adına, (B) harfiyle gösterilen 11.650,75 metrekare yüzölçümündeki bölümünün C.. K.., H. Ç. ve C. Ç. mirasçıları adına miras payları oranında, kalan payların V.. Ç.. mirasçıları adına, 105 ada 33 parsel sayılı taşınmazın 06.03.2013 havale tarihli fen bilirkişisi raporunda (F), 105 ada 34 parsel sayılı taşınmazın (G), 105 ada 35 parsel sayılı taşınmazın (H) harfleriyle gösterilen bölümlerin tespit malikleri adına, (C), (D) ve (E) harfleriyle gösterilen bölümler ile diğer çekişme konusu taşınmazların C.. K.., H. Ç. ve C. Ç. mirasçıları adına miras payları oranında, kalan payların tespit malikleri adına tapuya tesciline karar verilmiş; hüküm, davalılar H.. Ç.. ve arkadaşları vekili tarafından temyiz edilmiştir.6100 sayılı HMK"nın 298/2. maddesi gereğince kısa karar ile gerekçeli kararın birbirine uygun olması zorunludur. Kararların farklı ve çelişkili olması mahkemelere olan güven ilkesini zedeler. Somut olayda Mahkemenin 09.04.2013 tarihli kısa kararında, davacı C.. K.."ya pay verilmediği halde gerekçeli kararın hüküm fıkrasında davacı C.. K.."ya da pay verilmiş olmakla kısa kararla gerekçeli karar arasında çelişki yaratılmış olması usul ve yasaya aykırıdır. Kabule göre de mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verildiği halde davada kendini vekille temsil ettiren davalı yararına vekalet ücretine hükmedilmemiş olması da isabetsizdir. O halde, önceki kararla bağlı kalınmaksızın çelişkiyi kaldırmak suretiyle yeniden bir hüküm kurulması gerekli olup, davalılar vekilinin temyiz itirazları açıklanan nedenle yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz karar harcının talep halinde temyiz edenlere iadesine, 17.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.