Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2010/3006 Esas 2011/301 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı payı alacağı

... ile ... aralarındaki katkı payı alacağı davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair Körfez Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 04.02.2010 gün ve 670/71 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekilleri tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili, evlilik birliği sırasında davalı adına alınarak tapuya kaydedilen 214 ada 29 parsel üzerindeki binanın 12 nolu meskeni ile 262 ada 23 parsel üzerindeki binanın zemin kat 5 nolu dükkanın alımlarında vekil edeninin çalışması karşılığı elde ettiği kazancı ile katkıda bulunduğunu açıklayarak fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere %50 katkı payı alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiş, 13.2.2007 tarihli dilekçesinde harcını da yatırarak talebini 158.355 TL. olarak ıslah etmiş, bu miktarın 10.000 TL"si için dava tarihinden, kalanı için ıslah tarihinden itibaren yasal faiz isteğinde bulunmuştur.
Davalı vekili, dava konusu dükkanın vekil edeninin eczanesinin gelirleri ile alındığını, meskenin ise, vekil edeninin babası tarafından emekli ikramiyesi ile alındığını, çekilen krediyi de babasının ödediğini, davacının katkısı bulunmadığını açıklayarak davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, davacının davasının kısmen kabulü ile davalının, evlilik birliği içinde kazanılan malvarlığı için hesaplanan toplam 128.600 TL. katkı payını ıslah tarihi olan 13.2.2007 tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davacıya ödemesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmesi üzerine; hüküm, davalı vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 29.1.1995 tarihinde evlenmişler, davacı kadının 9.4.2004 tarihinde açtığı dava sonunda boşanmışlar ve karar 28.1.2005 tarihinde kesinleşmiştir. Başka mal rejimi seçilmediğinden; taraflar arasında evlilik tarihinden 1.1.2002 tarihine kadar mal ayrılığı (743 sayılı TKM. nin 170. m.), 1.1.2002 tarihinden mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı 09.04.2004 tarihine kadar edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir (TMK. 202 ve 4722 s.Yürürlük K.m.10/1.m). Dava konusu 262 ada 23 parsel sayılı taşınmaz üzerindeki binanın zemin kat 5 nolu dükkanı 9.11.1999 tarihinde 214 ada 29 parsel üzerindeki binanın 12 nolu meskeni ise 23.6.2000 tarihinde davalı adına evlilik birliği içinde edinilmiş olmakla alım tarihlerine nazaran yanlar arasında mal ayrılığı rejiminin geçerli bulunduğu kuşkusuzdur. Bu itibarla davacının isteğinin katkı payı alacağı niteliği taşıdığı anlaşılmaktadır.
Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, tarafların ortak gelirleri ile alındığı toplanan delillerle anlaşılan, kişisel mal niteliğinde olmayan dava konusu dükkan ve meskenle ilgili tarafların evlenme tarihlerinden taşınmazların ayrı ayrı alım tarihlerine kadar kazanç getiren çalışmaları sebebiyle belirlenebilen tüm gelirleri, bu gelirlerden sosyal ve ekonomik durumları gözönünde bulundurularak yapabilecekleri kişisel giderleri ile davacı kocanın 743 sayılı TKM"nin 152. maddesi uyarınca aileyi geçindirme yükümlülüğü uyarınca yapması gereken harcamalar çıktıktan sonra her birinin yapabilecekleri tasarruf miktarı ayrı ayrı saptanarak, davacının belirlenen tasarruf miktarının toplam tasarruf miktarı karşısındaki oranı tespit edilmek suretiyle belirlenen, dükkan için % 50 ve mesken için % 46 katkı oranlarının katkı payı alacağı hesabında dikkate alınmasında usul ve kanuna aykırı bir yön bulunmamaktadır.
Diğer yandan davalı vekili dava dilekçesindeki 10.000 TL miktar yönünden karar tarihinden itibaren faize hükmedilmesi gerektiğini açıklayarak bu hususta da temyiz isteğinde bulunmuş ise de; katkı payı alacağı davasında faiz, talep edilmesi halinde dava tarihinden, ıslah halinde ıslah tarihinden itibaren hükmedilmesi gerektiğine, davacı tarafından dava dilekçesinde faiz istenmediğine ancak ıslah dilekçesi ile faiz isteğinde bulunulduğuna ve mahkemece ıslah tarihinden geçerli olarak faize hükmedildiğine göre davalı vekilinin bu husustaki temyiz itirazı da yerinde görülmemiştir.
Ancak, usulüne uygun şekilde belirlenen katkı oranlarının, talebin katkı payı alacağı niteliğinde olduğu gözetilerek dükkan ve meskenin dava tarihi itibarıyla 110.000 TL ve 70.000 TL olarak belirlenen değerleri ile çarpılarak davacının katkı payı alacağının belirlenmesi ve bu şekilde bulunacak miktara hükmedilmesi gerekirken keşif tarihi itibarıyla 160.000 TL ve 110.000 TL olarak belirlenen değerlerle çarpılmak suretiyle yazılı şekilde fazla miktara hükmedilmiş olması doğru olmamıştır.
Davalı vekilinin temyiz itirazları az yukarıda açıklanan nedenle yerinde olduğundan kabulü ile usul ve kanuna aykırı görülen hükmün HUMK.nun 428.maddesi hükmü uyarınca BOZULMASINA ve 1.910,00 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davalılara iadesine 24.01.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.